De luchtpostzegel van 50 Francs die door de Franse Post op 20 juli 1936 werd uitgegeven bracht nogal wat teweeg zowel op filatelistische gebied als op politiek terrein. Twee ministers bemoeiden zich met deze uitgifte. Omdat een week later, op 29 juli 1936 een tweede postzegel het licht zag in deze hoge waarde.
Gerelateerde artikelen
In februari 1936 werden zes luchtpostzegels uitgegeven met een afbeelding van het postvliegtuig Coudron 635 ‘Simoun’ vliegend boven Parijs. Dit toestel, met plaats voor vier passagiers naast de postzakken, was toen zes jaar oud. De waarden van de postzegels waren van 85 centimes tot en met 3½ francs.
De luchtpostzegel van 50 francs was bijzonder vormgegeven. Het gehele beeld was op de achtergrond gevuld met een netwerk van rode golflijntjes, net als bij de Franse bankbiljetten. Dat gaf al aan dat de waarde van de postzegel als ‘hoog’ werd beschouwd. Tot dan toe was de hoogste waarde 20 francs en deze zegel was bestemd voor de frankering van zwaardere pakjes en pakketten. De waarde van 50 francs was voor de verzamelaars een behoorlijk hoog bedrag.
Maar toen op 29 juli 1936, zeven dagen na de uitgifte van de eerste zegel van 50 francs nóg een zegel verscheen in die waarde in de uitvoering van de serie van februari 1936, stak een storm van protest op. In het toonaangevende filatelistische blad ‘L’Echo de laTimbrologie’ werd een artikel opgenomen waarin de reden van de dubbele uitgifte werd verklaard. De blauwe zegel van 50 francs zou te groot zijn voor de frankering van kleinere poststukken en daarom was de tweede, groene zegel, toegevoegd. Dat was echter absoluut niet waar. In een bericht werd bekendgemaakt dat de groene postzegel van 50 francs al in december 1935 was gedrukt om samen uit te geven in februari 1936. Maar de toenmalige Minister van Posterijen, Georges Mandel, had de uitgifte van de groene 50 francs verboden omdat hij het woord ‘francs’ veel te klein en onduidelijk vond waardoor vergissingen konden worden gemaakt met 50 centimes! De minister die hem opvolgde, Robert Jardiller, was het daarmee niet eens en om de gedrukte oplage niet als verliespost te behoeven op te voeren, gaf hij opdracht om de groene zegel alsnog uit te geven. Wel zegde hij toe dat de groene zegel NIET zou worden herdrukt en dat de voorraad zou worden opgemaakt. Of de verzamelaars blij waren met deze beslissing laat zich raden….
Reacties (4) Schrijf een reactie
Philip Levert, dit artikel heeft ook niets te maken met ‘filatelie’ want er wordt nauwelijks ingegaan op de afbeeldingen, vormgeving of druktechnische aspecten. Maar in feite alleen op de politieke achtergrond van de uitgifte. Mag dit dan wel op de Blog of is politiek ook geen reden om aandacht te schenken aan een postzegeluitgifte?
Zeker wel Cees!
Een goed artikel waarom een uitgifte tot stand gekomen is, zoals dat van Cees Janssen, waardeer ik als lezer van Postzegelblog juist heel erg.
…heel erg positief.
Schrijf een reactie
(registratie is niet nodig)