Ludwig van Beethoven (1770 – 1827)

Ludwig van Beethoven was een Duitse componist, musicus, virtuoos en dirigent. Zijn stijl sluit in zijn vroege periode direct aan op die van Mozart en Haydn, met wie hij tot de Eerste Weense School wordt gerekend. Hij bracht het classicisme tot voltooiing en leidde in zijn late periode de romantiek in. Hij wordt onder de invloedrijkste componisten gerekend. Zijn oeuvre heeft een overheersende invloed gehad op de negentiende-eeuwse muziek.

Jersey (2020): 250 jaar Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) met de bekendste symfonieën.

De doofheid

De eerste symptomen van doofheid traden op rond 1796. In 1801 schreef Beethoven dat “het geluid in zijn oren” door een behandeling iets was afgenomen, een aanwijzing dat Beethoven ‘ruis’ hoorde. Rond 1819 was hij volledig doof. Er zijn diverse theorieën over de oorzaak van zijn doofheid, variërend van otosclerose (een kwaal waarbij de gehoorbeentjes in het oor aan elkaar groeien en onbeweeglijk worden) of Paget tot loodintoxicatie, maar er is geen definitief antwoord. Zekerheid zal waarschijnlijk nooit worden verkregen, want de gehoorbeentjes werden tijdens de autopsie verwijderd en zijn sindsdien spoorloos.

Liechtenstein (2020): 250 jaar Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) met de bekendste symfonieën. Dit zijn persoonlijke zegels.

Zijn toenemende doofheid noopte hem tot het zoeken naar oplossingen. Hij liet oortrompetten maken om de tonen van de strijkers nog te kunnen horen en vond zelf een methode uit van luisteren via beengeleiding. Rond 1816 probeerde hij toch zijn piano te kunnen horen bij het componeren van zijn Hammerklavier-sonate. Hij bevestigde het ene uiteinde van een dunne houten staaf aan de klankbodem van de piano en het andere uiteinde beet hij vast tussen zijn tanden. Door zo met behulp van de houten staaf zijn hoofd te verbinden met de piano, konden de geluidstrillingen van de piano via de staaf, de tanden en het kaakbeen zijn gehoororgaan bereiken. Deze methode werd later doorontwikkeld tot professioneel gebruik voor duikers en straaljagerpiloten, en wordt sinds 2000 ook op commerciële schaal in de vorm van koptelefoons aangeboden.

Symfonie nr. 9 (deel 1)

De Negende Symfonie in d mineur, Op. 125 is een symfonie gecomponeerd door Ludwig van Beethoven en wordt gezien als een hoogtepunt in het landschap van de klassieke muziek en ver daarbuiten. Acht jaar na zijn achtste voltooide hij deze symfonie eind 1823 of begin 1824, toen hij al volledig doof was. De première vond plaats op 7 mei 1824 in het Kärntnertortheater in Wenen.

Uruguay (2020): 250 jaar Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) met Kärntnertortheater in Wenen en fragment uit het 4e deel.

De première van de 9e symfonie vond plaats op 7 mei 1824 (200 jaar geleden) tijdens een concert dat Beethoven organiseerde in het Kärntnertortheater in Wenen. Dirigent Michael Runde dirigeert met de dove Beethoven. De solisten zijn Henriette Sontag (sopraan), Caroline Unger (alt), Anton Haizinger (tenor) en Joseph Seipelt (bariton).

Dominica (1977): 150 years Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) met 40c Henriette Sontag

Die avond beleefde Beethoven een van de grootste triomfen uit zijn carrière. Na het tweede deel, het Scherzo, brak er een storm van applaus los. De componist, die enorm gefocust is en uiteraard met de rug naar het publiek staat, merkt door zijn doofheid niets totdat Caroline Unger hem laat omdraaien. Het concert gaat door en ook het derde deel en de uitzonderlijk lange finale maken indruk op de luisteraars. Het grote slotcrescendo brengt zowel artiesten als luisteraars in extase. Dan lijkt de kamer te ontploffen. Het publiek wordt wild van enthousiasme. Omdat ze natuurlijk weten dat Beethoven ongevoelig is voor zelfs zeer luide uitspraken, zwaaien mensen met hoeden en witte zakdoeken. Beethoven, die vijf keer naar voren wordt geroepen – zelfs de keizerlijke familie wordt doorgaans maar drie keer opgeroepen – aanvaardt stoïcijns het uitzinnige applaus.

Monaco (1970): Baritonstemnotities “Ode an die Freude”

“De negende” is welhaast zijn eigennaam, maar het werk wordt ook de Koorsymfonie genoemd. De oorspronkelijke Duitse titel die de componist aan zijn schepping meegaf, biedt een aardige impressie van zijn ambitie en pretentie: “Sinfonie mit Schlusschor über Schillers Ode An die Freude für großes Orchester, 4 Solo und 4 Chorstimmen componiert und seiner Majestät dem König von Preußen Friedrich Wilhelm III in tiefster Ehrfurcht zugeeignet von Ludwig van Beethoven, 125 tes Werk”. Het is een symfonie met koorfinale op Schillers ode An die Freude voor groot orkest, vier solisten en vier koorstemmen, gecomponeerd en aan zijne Majesteit de koning van Pruisen Frederik Willem III opgedragen door Ludwig van Beethoven, opus 125. Het handschrift, het origineel, van de negende symfonie bevindt zich in de Staatsbibliothek zu Berlin. Men kan dit handschrift online bekijken op een website van deze bibliotheek.

Jersey (2020): 250 jaar Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) met de bekendste symfonieën.

Ode an die Freude

Ode an die Freude (Lofdicht aan de vreugde) is een gedicht geschreven door de Duitse dichter en historicus Friedrich Schiller.

 

 

 

 

 

 

 

Johann Christoph Friedrich Schiller (1759 – 1805) was een Duits toneelschrijver, filosoof en dichter. Hij geldt als een van de grotere literatoren in de Duitse geschiedenis. In 1792 werd hij tot ereburger in Frankrijk benoemd. In 1802 werd hij in de Duitse adelstand verheven, vanaf dan herkenbaar aan het von, toegevoegd aan zijn naam.

 

 

 

 

 

 

 

Von Schiller schreef de oorspronkelijke versie van het gedicht in 1785. In 1803 paste hij het enigszins aan. Het gedicht is vooral bekend geworden, doordat het wordt gebruikt in de koorfinale van de Negende Symfonie van Beethoven uit 1823. Beethoven voegde voor deze gelegenheid drie regels toe aan het begin.

De bekende melodie Alle Menschen werden Brüder is in 1823 geschreven door Ludwig von Beethoven, als de koorfinale van de Negende Symfonie.  In 1972 koos de Raad van Europa, het thema van “Ode aan de vreugde” van Beethoven als Europees volkslied en vroeg de bekende dirigent Herbert von Karajan drie arrangementen voor piano, harmonieorkest en symfonieorkest te schrijven. Dit volkslied vertolkt zonder woorden, in de universele taal van de muziek, de idealen van vrijheid, vrede en solidariteit waarvoor Europa staat.

In 1985 maakten de regeringsleiders van de Europese Unie van deze muziek het officiële volkslied van de Unie. Het is niet de bedoeling de volksliederen van de lidstaten te vervangen, maar wel om uitdrukking te geven aan de waarden die de inwoners van de Unie delen en aan hun eenheid in verscheidenheid.

 

 

Symfonie nr. 9 (deel 2)

Het werk kenmerkt zich door de grote dynamiek, de krachtige gevoelsuitingen in nauwelijks waarneembaar kleine stiltes en in overweldigend grote gebaren. De romantische muziek weerspiegelt al het lijden van de kunstenaar, zijn woedendste wanhoop maar ook zijn dromen, dankbaarheid en durf. De genoemde vier solisten hebben de partijen van sopraan, alt, tenor en bariton. De koren zijn sopraan, alt, tenor en bas. Beethoven programmeerde de muziek voor de koren op een nieuwe manier, alsof het muziekinstrumenten waren.

De negende symfonie was de laatste die Beethoven voltooide. De plannen voor de tiende waren halverwege toen hij drie jaar later in 1827 overleed. Hierna ontstond het 9e Symfonie-syndroom. Het 9e Symfonie-syndroom is een mythe binnen het componeren van klassieke muziek die berust op het gegeven dat na Ludwig van Beethoven vele componisten niet meer tot negen symfonieën kwamen of bang waren voor het passeren van deze grens.

Residentie Orkest – Amare (24 mei 2024)

Voor wie nog kaartjes heeft kunnen krijgen voor de voorstelling van 24 mei a.s. ‘Alle Menschen werden Brüder – 200 jaar Beethoven 9’ (uitverkocht), geniet vooral van deze avond.

Ode to the Joy – André Rieu:

https://www.youtube.com/watch?v=Jg3sEE18WsE

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Thematisch • DDR • Duitsland • Frankrijk • Jersey • Liechtenstein • Monaco

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(3 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...