Waarom zijn er geen nieuwe bloggers?

Postbeeld heeft diverse keren een oproep geplaatst voor nieuwe bloggers. Maar waarom reageert niemand om bijvoorbeeld eens in de week (dus 52x per jaar) of eens in de maand (dus 12x per jaar) uw filatelistische kennis te delen op Postzegelblog. Zeg nu niet dat u geen tijd heeft want ik doe al dit en dat en ben ook nog mantelzorger of druk met het werk of een groot gezin. Allemaal waar, maar soms is het kwestie van prioriteiten stellen. Als u uren kwijt bent om de sociale media berichten te lezen (Facebook, YouTube, Instagram, X (= voorheen Twitter), Snapchat, TikTok, WhatsApp etc) dan kunt u die tijd ook gebruiken om een blog te schrijven. Heeft u weleens gemeten hoeveel tijd u besteed aan het lezen van sociale media berichten en/of het spelen van online spelletjes per dag?

Nederland (1984): Filacento (filatelie is voor iedereen: jong en oud).

Als u schrijft voor uw vereniging online op de verenigingssite of in het periodiek papieren nieuwsbulletin, dan lukt het ook om over uw favoriete thema of land te schrijven als blogger? U heeft al heel veel voorbeelden gezien van de verschillende schrijfstijlen van de bloggers over diverse onderwerpen. Wellicht kunt u als nieuwe blogger op een andere wijze dan de huidige bloggers uw kennis delen met ons? Ik ben benieuwd naar de nieuwe aanmeldingen.

Nederland (2011): 5 jaar Postzegelblog (2006 – 2011).

Historie van de Geneefse Conventies

Het thema van mijn 500e blog: De Geneefse Conventies. Een actueel onderwerp in de oorlogen tussen Rusland en Oekraïne en tussen Israël en Hamas. De Geneefse Conventies is de verzamelnaam voor de verdragen die van 1864 tot 1949 zijn geformuleerd in Genève en die, als onderdeel van het internationaal humanitair recht, de rechtsregels bepalen ten tijde van een gewapend conflict. De conventies zijn het resultaat van de inspanningen van de Zwitser Henri Dunant, die gemotiveerd was door de oorlogsverschrikkingen die hij zag tijdens de Slag van Solferino in 1859. Henri Dunant was tevens stichter van het Rode Kruis. Beschuldigingen van schending van de Geneefse Conventies kunnen door de landen die de conventies hebben ondertekend voor het Internationaal Gerechtshof of het Permanent Hof van Arbitrage in Den Haag worden gebracht.

De Eerste Geneefse Conventie van 1949 (voluit Verdrag van Genève voor de verbetering van het lot der gewonden en zieken, zich bevindende bij de strijdkrachten te velde afgekort GC I) is het eerste van verschillende Geneefse verdragen die in 1949 gesloten zijn. De officiële taalversies van het verdrag zijn Frans en Engels. De officiële Franse naam is ‘Convention de Genève pour l’amélioration du sort des blessés et des malades dans les forces armées en campagne de Engelse luidt Geneva convention for the amelioration of the condition of the wounded and sick in armed forces in the field.’

Frankrijk (2009): 150 jaar Rode Kruis Frankrijk (Slag van Solferino (velrand)).

De eerste versie van het verdrag werd in 1864 gesloten en omvatte maar 10 artikelen die betrekking hadden op de behandeling van slachtoffers op het slagveld. Het verdrag kreeg vervolgens een aanvulling in 1868 die betrekking had op de slachtoffers van de zeeoorlog maar die werd niet geratificeerd. Vervolgens kwam er een tweede versie tot stand in 1906 en een derde in 1929.

 

 

 

 

 

 

De conventie kwam er na de inspanningen van de Zwitserse bankier Henri Dunant (1828-1910). Hij werd geïnspireerd toen hij het lijden van de 40.000 gewonden zag die in 1859 vielen bij de Slag bij Solferino in Italië. Er was toen nog geen verstandhouding om tijdens korte wapenstilstanden gewonden te evacueren waardoor die vaak hulpeloos stierven aan hun wonden of ontbering.

 

 

 

 

Dunant riep de lokale bevolking op te helpen waar ze konden zonder onderscheid te maken tussen de vechtende partijen. Hij schreef later het boek ‘Een herinnering aan Solferino‘ (1862) dat de gruwelijkheden die hij had gezien beschreef en waarin hij opriep tot de oprichting van een civiel vrijwilligerskorps in elk land dat zich over de gewonden op het slagveld zou ontfermen. Het Rode Kruis van België was in 1864 de eerste van dergelijke verenigingen. Verder moesten de hulpverleners als neutraal beschouwd worden door strijdende partijen en moesten deze voorstellen in een internationaal verdrag vastgelegd zijn.

Boek ‘Een herinnering aan Solferino’ (1862). Bron: Wikipedia.

In 1863 nam de Geneefse Gemeenschap voor Openbaar Welzijn de taak op zich. Er werd een vijfkoppig comité opgericht dat later het Internationaal Comité van het Rode Kruis werd. Op 22 augustus 1864 bracht dit comité vertegenwoordigers van zestien Europese landen samen die de eerste Geneefse conventie aannamen. Het verdrag moest levens redden, het lijden van gewonde en zieke soldaten verminderen en burgers beschermen met hulp. Tijdens de conferentie werd ook het rode kruis op een witte achtergrond – het omgekeerde van de vlag van Zwitserland – aangenomen als beschermend symbool voor de hulpverleners. Die conferentie eindigde op 29 oktober, de geboortedag van het Rode Kruis.

 

 

 

 

 

De Geneefse Conventies van 1949

• De Eerste Geneefse Conventie (oorspronkelijk uit 1864): voor de verbetering van het lot der gewonden en zieken, zich bevindende bij de strijdkrachten te velde
• De Tweede Geneefse Conventie (oorspronkelijk uit 1868): voor de verbetering van het lot der gewonden, zieken en schipbreukelingen van de strijdkrachten ter zee.
• De Derde Geneefse Conventie (oorspronkelijk uit 1929): betreffende de behandeling van krijgsgevangenen.

 

 

 

 

 

 

 

• De Vierde Geneefse Conventie (1949) betreffende de bescherming van burgers in oorlogstijd.
• Elk van de Verdragen van 1949 kreeg artikel 3 toegevoegd dat de noodzakelijke beginselen voorschrijft waaraan partijen zich moeten houden bij een niet-internationaal gewapend conflict. Artikel 3 is gelijk in elk verdrag.

Finland (1964): 100 jaar Geneefse Conventie (1864 – 1964)

De conventies werden later met drie protocollen aangevuld (die niet door alle landen zijn geratificeerd):

• Het Eerste Aanvullende Protocol bij de Verdragen van Genève (1977): betreffende de bescherming van slachtoffers van internationale gewapende conflicten.
• Het Tweede Aanvullende Protocol bij de Verdragen van Genève (1977): betreffende de bescherming van slachtoffers van niet-internationale gewapende conflicten.
• Het Derde Aanvullende Protocol bij de Verdragen van Genève (2005): betreffende de aanvaarding van een aanvullend onderscheidend embleem. Dit verdrag stelt de rode ruit in als embleem naast het rode kruis en de rode halve maan.

 

 

 

 

Op 21 augustus 2006 maakte het Internationale Rode Kruis bekend dat met de ondertekening van de verdragen door Nauru en Montenegro alle landen ter wereld (194 in totaal) zich aan de conventies onderwerpen. Hiermee zijn dit de eerste verdragen die wereldwijd aanvaard zijn. Het aantal leden is met de toetreding van Zuid-Soedan op 25 januari 2011 en Palestina op 2 april 2014 gestegen tot 196.

Meer info:

The Geneva Conventions of 1949 and their Additional Protocols:

https://www.icrc.org/en/doc/war-and-law/treaties-customary-law/geneva-conventions/overview-geneva-conventions.htm

Humanitair oorlogsrecht (Rode Kruis):

https://www.rodekruis.nl/wie-zijn-wij/humanitair-oorlogsrecht/

Alle 500 postzegelblogs: https://www.postzegelblog.nl/author/randy-koo/

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Thematisch • België • Finland • Frankrijk • India • Verenigde staten • Zwitserland

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(10 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...