De roman ‘Les Travailleurs de la Mer’ beschrijft de geschiedenis van net na de Napoleontische oorlogen en de invloed van de industriële revolutie op het eiland Guernsey. Het verhaal gaat over een visser met de naam Gilliatt. Zijn moeder kwam op het eiland wonen en kocht een huisje waarvan men beweerde dat het er spookte. Het was een vervallen huisje aan de ‘Bû de la Rue’ in Saint Sampson. Waar de vrouw vandaan kwam wist niemand. Gilliatt werd verdacht van tovenarij en werd door de gemeenschap op Guernsey sociaal buitengesloten. Hij werd verliefd op Déruchette, de dochter of het nichtje van de lokale scheepsreder Mess Lethierry. Op een dag in de winter, toen ze naar de kerk ging, zag ze Gilliatt op de weg achter haar en schreef ze zijn naam in de sneeuw. Hij zag dit en raakte geobsedeerd door haar gebaar. Hij ging later in het jaar doedelzak spelen in de buurt van haar huis, een melodie met de titel ‘Bonnie Dundee’.

Een van de schepen van Lethierry, ‘La Durande’ was het eerste schip in Guernsey dat was uitgerust met een stoommachi-ne voor voortstuwing met een schroef. Kapitein op het schip was Sieur Clubin die de stoommachine saboteerde en zichzelf te redden als het schip verging door naar Guernsey te zwemmen. Hij had daarvóór contact gehad met Rantaine, een oplichter die jaren eerder een grote som geld van Mess Lethierry had gestolen. Clubin nam onder bedreiging van een pistool het geld van Rantaine af en wilde dat geld zelf behouden. Het stoomschip van Lethierry raakte door het uitvallen van de stoommachine stuurloos en verging in dichte mist op de dubbele ‘Douvres’, een gevaarlijk rif met twee rotspunten voor de kust van Guernsey maar het zonk niet. Dat was niet de bedoeling van Clubin geweest die voor de kust van Guernsey had willen stranden om daar naar de wal te zwemmen om ongezien te vluchten naar Zuid-Amerika. Iedereen zou denken dat hij niet meer leefde. Maar Clubin verdronk toch, omdat hij door een reuzenoctopus onder water werd getrokken met het geld, £3000 in een blikken trommel aan zijn riem bevestigd. Het schip kwam klem te zitten tussen de rotspunten waardoor het bij eb vrij in de lucht kwam te hangen.

Al snel kwam de bevolking van Guernsey er achter waar het scheepswrak was te vinden en ervoeren ze de obsessie van Lethierry om de stoommachine weer in bezit te krijgen. Mess Lethierry beloofde de hand van Déruchette aan degene die de revolutionaire stoommachine van het schip kon halen. Gilliatt bood zich meteen aan om de stoommachine te bergen. Zijn dochter of nichtje verklaarde daarop dat ze zou trouwen met de redder van de stoommachine. Mess Lethierry zwoer dat ze met niemand anders zou trouwen.

Gilliatt nam onmiddellijk de reddingsactie op zich en doorstond honger, dorst en kou om de stoommachine uit het wrak te bevrijden wat vele dagen met zwaar werk zou gaan duren. Gilliatt voer met zijn vissersboot richting de dubbele ‘Douvres’ waar het stoomschip ‘La Durande’ onwrikbaar zat vastgeklemd tussen de twee rotsen.

Maar het bergen van de stoommachine aan boord van het gestrande schip ging niet gemakkelijk. De zee was ruw en de golven hoog. Ook hij werd door een reuzenoctopus de zee ingetrokken.

Het gevecht duurde uren voordat het zeemonster was verslagen. Telkens werd hij door het razende beest onder water getrokken en telkens wist Gilliatt zich te bevrijden uit de tentakels met de vele zuignappen van de reuzeninktvis door wild om zich heen te steken met zijn vissers mes.

Na het gevecht op leven en dood met de octopus vond hij het skelet van Clubin en het gestolen geld in een grot. De trommel met geld nam hij mee terug. Hij ging verder aan de slag met het gestrande stoomschip, sloeg de romp van het schip open en liet de stoommachine op zijn bootje zakken dat onder het gestrande schip lag afgemeerd.

Op het omslag van het postzegelboekje met Europazegels met de titel ‘Sagen en legenden’ uitgegeven op 24 april 1997, is een groen zeemonster afgebeeld, maar deze komt voor zover ik weet niet voor in het boek van Victor Hugo ‘Les Travailleurs de la Mer’. In het postzegelboekje zijn twee verschillende postzegels ontworpen door M. Wilkinson opgenomen. De twee zegels zijn ook uitgegeven in twee afzonderlijke velletjes van tien stuks.

Uiteindelijk slaagde Gilliatt na een zware storm te hebben getrotseerd erin de stoommachine terug te geven aan Lethierry, die erg gelukkig was met de redding van zijn machine. Ook het geld, de trommel met £3000, gaf hij terug aan de reder. Gilliatt werd door de bewoners van Guernsey in de gemeenschap opgenomen als held. Hij ging op zoek naar Déruchette en vernam dat zij een huwelijksaanzoek had aangenomen van een andere man. Het was Ebenezer Caudry, een jonge priester die onlangs op het eiland was aangekomen en waarop Déruchette smoorverliefd was geworden.

Teleurgesteld en verbitterd door de verbreking van de belofte door Lethierry en Déruchette trok Gilliatt zich terug. Na hun haastige huwelijk zag hij het getrouwde stel weg varen op het zeilschip ‘Cashmere’ richting Engeland.

Uiteindelijk, met al zijn dromen verbrijzeld, besloot Gilliatt te wachten op het tij zittend op de ‘Gild-Holm-‘ur’ of ‘Kidurmor’, een rots in de zee vlak bij Saint Sampson voor het huis van Gilliatt. De naam betekent ‘De rustplaats van vogels’. Het is een Keltische uitdrukking. Gilliatt zat vroeger vaak op die rots in gepeins verzonken, starend over de zee. Maar toen het hoogwater werd, bleef hij zitten en terwijl hij de ‘Cashmere’ aan de horizon zag verdwijnen verdronk hij.

De serie van zes postzegels en het prestigeboekje ontworpen door Keith Robinson naar originele afbeeldingen uit de roman zijn uitgegeven op 14 april 2016. Voor zover mij bekend zijn verder geen postzegels verschenen die betrekking hebben op de roman ‘Les Travailleurs de la Mer’. Postzegels met afbeeldingen over ‘De Klokkenluider van de Notre Dame’ zijn nog minder uitgegeven. Van Monaco een postzegel uitgegeven op 1 juli 2002 met een afbeelding van de klokkenluider Quasimodo en het zigeunermeisje Esmeralda. Daarnaast een postzegel met een afbeelding die verwijst naar de gedichtenbundel van Victor Hugo ‘La légende des siècles’.

Verder een postzegel uitgegeven op 30 augustus 2003 door La Poste die verwijst naar de klokkenluider door eveneens een afbeelding op te nemen van zigeunerin Esmeralda en haar geitje Djali op het jaarlijkse zottenfeest op het plein voor de Notre Dame. En dan nog een luchtpostzegel uit Hongarije uitgegeven op 16 oktober 1948 waarbij Quasimodo het meisje Esmeralda ontvoert.

Dank zij de twee postzegeluitgiften van Guernsey over de roman van Victor Hugo is aan ‘Les Travailleurs de la Mer’ meer bekendheid gegeven. Victor Hugo kwam op het idee van de inhoud van de roman doordat hij met zijn zoon Charles in 1859 een vakantie doorbracht op het Kanaaleiland Sark. Zijn zoon vond op het strand een dode octopus. In 1853 was een enkele meters lange reuzeninktvis dood aangespoeld in Scandinavië. Vandaar de inspiratie? In 1864 begon hij met het schrijven van het boek. Maar zonder het verhaal te kennen achter de postzegels, vormen de afbeeldingen bij de meeste verzamelaars een mysterie. Maar dat geldt voor veel meer postzegels, nietwaar?

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Monaco • Boeken

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(2 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...