Onbewust zijn PostNL en Stichting Kinderpostzegels Nederland (SKN) met de uitgifte van de kinderzegelemissies 1979, 1981 en 2013 wel bijzonder progressief te werk gegaan. Zij ’zagen’ toen al dat ons land op termijn uit een multiculturele / multiraciale samenleving zal bestaan. Op tien kinderpostzegels staan kinderen uit derdewereldlanden!
Gerelateerde artikelen
In 2013 heeft een chocolademakersfirma de kinderzegelactie 2013 gesteund door een wikkel van een chocoladereep van een afbeelding van het kinderpostzegelvel ‘Laat kinderen leren’ te voorzien onder het mom ‘Reclame doet verkopen’. Hierbij past de vraag: “Voor wie? Of de chocoladeproducent, of de kinderzegelactie?” De vouwen van de wikkel zijn nog enigszins zichtbaar.
Kinderzegels 2013: werkend kind – lerend kind
De levensomstandigheden van de drie Ethiopische kinderen (ieder horizontaal postzegelduo vertegenwoordigt met contrastrijke beelden van hetzelfde kind de dubbelrol ‘werken & leren’) geven bepaald geen florissant beeld van de werkelijkheid. Integendeel. De zeggingskracht van zwart-wit foto’s past hier beter bij dan die van kleurenfoto’s.
De zes postzegels geven écht een beeld van de doelgroep, waar de bijslaggelden voor bestemd zijn: kinderen die het minder goed hebben, hebben een steuntje in de rug nodig.
De contrasterend kleurige landsnaam en frankeerwaarde verbeelden met de drie kleuren de Ethiopische vlag. De blauwe cirkelvulling is na 2013 ingevoerd.
- Het Ethiopische meisje Tigist uit groep 5 staat voor het schoolbord met daarop reeksen getallen, die met vermenigvuldiging hebben te maken. Tigist: “De gelukkigste dag van mijn leven was toen er een school kwam bij ons in het dorp. Ik wil later dokter worden.”
- Haar werk bestaat uit takken verzamelen, die zij verzameld in een takkenbos op haar hoofd naar huis sjouwt.
- Een meisje voorover gebogen met haar broertje op haar rug is op weg naar een naburige waterput om water voor het gezin te halen.
- Op school (staande voor een Ethiopische tekst) leert zij lezen tijdens de les Amhaars, de officiële taal van Ethiopië.
- Het Ethiopische jongetje staat voor de Engelse afbeelding van een ‘aap-noot-mies-lees-methode’. Zie de Engelse taal als een extra toevoeging van het taalonderwijs op deze Ethiopische school.
- Zijn dagelijkse werkzaamheden bestaan er o.a. uit het hoeden van schapen. Op het fotomoment brengt hij een lam terug naar de kudde. Achter hem staat een lemen hut. Op afstand nauwelijks te onderscheiden in het akkerland: beide hebben dezelfde kleur.
De 10-jarige Abaynew omschrijft zijn activiteit: “Ik vind het hoeden van schapen in mijn eentje zwaar. Sinds kort leer ik lezen, rekenen en schrijven, dat maakt me blij. Ik wil later chauffeur van een vliegtuig worden en géén boer.”
De bezigheden van de drie kinderen van dit beeldverhaal staan geheel in het teken van het levensonderhoud van gezin en/of gemeenschap met daarin typische mannen- en vrouwenberoepen.
Het is niet meer dan logisch dat een kind meehelpt op het land en in het huis. Hij maakt deel uit van een gemeenschap. Maar het moet niet ten koste gaan van onderwijs als bron van kennis, de opstap naar vooruitgang en ontwikkeling. Onderwijs boort talenten aan, waarvan het bestaan niet wordt vermoed. Schooldirecteur Alemu Abegaz overtuigend: “Eén kind kan een heel gezin verheffen.” (bron: NRC Weekend Magazine (14 oktober 2013).
Zwart-wit foto – kleurenfoto
In de najaarseditie ‘Er is post’ (2013, blz. 18) is een foto van Frank van Geelen geplaatst, die ik naderhand in een artikel op Postzegelblog van 3 november 2013 heb geplaatst. Pas op 14 augustus 2015, dus ruim anderhalf jaar later, ontving ik van Van Geelen hierop een reactie:
“In tegenstelling tot wat op deze blog is geschreven, is de jongen op de kleurenfoto dezelfde jongen als op de zwart-wit foto van Corbijn. Mijn kleurenfoto is een dag later dan die van Anton gemaakt. Het blije en opgewekte kereltje (met op de achtergrond een op het bord schrijvende leerkracht) vormt en grote tegenstelling met de indringende postzegelafbeelding.”
Het verschil tussen beide foto’s is niet verwonderlijk. Corbijn past met zijn directe wijze van fotograferen uitstekend bij het postzegelthema ‘Laat kinderen leren’. Hij weet met zijn zwart-wit foto’s de ‘diepere lagen’ in portretten vast te leggen. Hij kent geen lach en opgewektheid in zijn fotografisch werk: “Dat is oppervlakkig en vluchtig! Een sombere laag hangt altijd over mijn werk. Ik ga op mijn gevoel af. Er zit zwaarte in mijn werk. Het is geen objectieve fotografie.”
Tirtriate-school in Mekane
De provinciestad Bahir Dar ligt tien uur rijden met een auto in noordelijke richting van de Ethiopische hoofdstad Addis Abeba en vervolgens nog een drie uren durende rit met een fourwheeldrive, stuiterend over een met rotsen en keien bezaaide zandweg. De Tirtriate-school staat in het dorp Mekane nabij Bahir Dar op meer dan 2.000 m hoogte in het grillige hooggebergte (225 km noordelijk van de hoofdstad).
De Ethiopische ontwikkelingsorganisatie Wabe Children’s Aid and Training (WCAT) geeft kinderen door het stichten van scholen in afgelegen gebieden meer kansen op een betere toekomst. SKN steunt WCAT financieel al 20 jaar..
Vervolgartikel
In een vervolgartikel komen beide resterende kinderzegelemissies in een ruimer en breder perspectief aan de orde.
Reacties (3) Schrijf een reactie
Wederom dank, Bate. Ik heb op mijn website over de personen op Nederlandse postzegels weer twee mensen uit de afdeling anoniem over kunnen hevelen naar “gewone mensen”, zij het dan alleen met een voornaam.
Hartelijke groet,
Hans
Hans, wellicht dat je volgende week nog een naam kunt toevoegen aan de lijst met naam bekende personen.
Graag treed ik in contact met jou over jouw website. Mijn adres luidt batehijlkema@ziggo.nl.
Door een technische storing op Postzegelblog verschijnt mijn wekelijks artikel op een later tijdstip.
Schrijf een reactie
(registratie is niet nodig)