De serie postzegels werd ontworpen door Engelbert Schone. Kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog won hij een ontwerpwedstrijd uitgeschreven door de directeur van de Postdirectie van Erfurt. Zijn ontwerpen werden gebruikt voor de uitgifte van de eerste serie postzegels van Thüringen, uitgegeven op 1 oktober 1945.

Ook de tweede uitgifte van een serie postzegels mocht hij vormgeven, een serie van vijf postzegels met toeslag met afbeeldingen van beroemde personen ten bate van het herstel van het Nationale Theater van Weimar. Dit theater was op 9 februari 1945 door een Amerikaans bombardement totaal vernietigd. In het gebouw was sinds de herfst van 1944 een deel van de fabrieken van ‘Siemens und Halske’ ondergebracht.  De vijf postzegels waren uitsluitend in een blokje te koop en gedrukt in boekdruk door ‘Giesecke & Devrient’ in Leipzig. De zegels in het blokje waren of voorzien van een omlijning en ongetand, of voorzien van zaagtanding zoals is afgebeeld. Het blokje had een oplage van 436.000 stuks en de uitgiftedatum was 27 maart 1946.

Op de waarde van 10 + 60 Pfennig is de ‘Saalburger Brücke’ afgebeeld zoals deze erbij lag nadat de terugtrekkende Duitse troepen deze had opgeblazen. De brug ligt over de rivier de Saale die uitmondt in een stuwmeer. De brug verbindt het dorp Saaldorf met het stadje Bad Lobenstein.

Op de prentkaart is de brug met het dorp Saaldorf te zien gefotografeerd in 1933. Deze brug werd in 1929 gebouwd over het aan te leggen stuwmeer bij de ‘Bleilochtalsperre’. De Duitse ‘Wehrmacht’ vernietigde de brug op 13 april 1945 om de oprukkende Amerikaanse troepen tegen te houden. De brug werd hersteld tussen 1963 en 1969 en heet sindsdien ‘Brücke des Friedens’.

De waarde van 12 + 68 Pfennig laat de ‘Camsdorfer Brücke’ zien bij de stad Jena. De afbeelding op de postzegel toont een beeld alsof het een ijzeren of stalen boogbrug is geweest. Dit was niet naar de werkelijkheid. De oude stenen boogbrug die er sinds 1575 lag werd in juli 1912 afgebroken.

De nieuwe brug was eveneens een stenen boogbrug en de houten spanten die op de postzegel zijn afgebeeld, lijken op die van de bouw van de brug in november 1913. De spanten zijn te zien op een deel van een oude prentkaart. Materialen voor de bouw werden met een kabelbaan over de rivier aangevoerd. Is de ontwerper van de postzegel wellicht geïnspireerd geweest door deze afbeelding? De in 1913 vervangen brug is afgebeeld op de prentkaart uit 1936. De brug verbindt het stadscentrum van Jena met het stadsdeel Wenigenjena waar de universiteit was gevestigd.

Net als vele andere bruggen over de Saale werd deze brug op 12 april 1945 door de terugtrekkende Duitse troepen opgeblazen, een zinloze daad, omdat de Amerikaanse legereenheden op andere plaatsen de rivier de Saale al eerder waren overgestoken. Omdat de brug vanaf 1946 met behulp van Russische soldaten opnieuw werd opgebouwd kreeg deze de naam ‘Brücke der Deutsch-Sowjetischen Freundschaft’. Het was het eerste wegen- en waterbouwwerk in Jena dat na de oorlog werd hersteld.

De brug werd eerder afgebeeld op een postzegel uitgegeven door de Duitse Rijkspost in 1936. De bouw begon in 1936 en de brug werd op 18 augustus 1939 in gebruik genomen. De afbeelding op de postzegel is dus niet naar de werkelijkheid van toen maar naar een ontwerptekening. Voor de brug is 95.000 kubieke meter beton gebruikt en er is 45.000 ton aan gemetselde stenen verwerkt. Het herstel van de brug na de Tweede Wereldoorlog kwam gereed op 15 april 1954.

De ‘Ilmbrücke Mellingen’ is afgebeeld op de postzegel van 24 + 76 Pfennig. Deze brug werd gebouwd in 1936 als stenen boogbrug over de rivier Ilm bij Mellingen als deel van een belangrijke verkeersweg ten zuidoosten van de stad Weimar. De brug heeft vijf bogen met een spanwijdte van 42 meter. De brug werd in 1938 in gebruik genomen. De brug werd door terugtrekkende Duitse troepen op 11 april 1945 opgeblazen en in 1946 provisorisch hersteld met een houten constructie.

De oplage van de serie van vier postzegels bedroeg 1 miljoen stuks. Ze werden in vellen van 50 zegels in boekdruk vervaardigd door de ‘Ohlenroth’sche Buchdruckerei’ van Georg Richters in Erfurt. De vier vellen van 50 zegels werden tezamen in grote vellen gedrukt waardoor blokken van vier (het middenstuk) en horizontale en verticale paren kunnen worden verzameld. Twee soorten papier werden gebruikt. De postzegels en een blokje waren verkrijgbaar vanaf 30 maart 1946.

De ene soort papier was wit tot geelgrijsachtig met matte gom. De andere soort, die veel zeldzamer is, bestond uit dun papier waardoor de druk van de postzegel zichtbaar is aan de achterzijde en dit papier. Andersom is aan de voorzijde de bespaargom duidelijk te zien. Beide papiersoorten waren voorzien van zogenoemde bespaargom.

De vellen postzegels en de vier zegels in het blokje bleven ongeperforeerd, zodat alleen ongetande exemplaren te vinden zijn. De prijs van een complete serie inclusief toeslag bedroeg 3,40 Reichsmark. De aanschafprijs van een blokje bedroeg vijf Reichsmark. De oplage van het blokje bedroeg 29.100 exemplaren. De geldigheid van de postzegels voor de frankering eindigde op 31 oktober 1946.

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Duitsland • Bruggen • Tweede wereldoorlog

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(7 stemmen, gemiddeld: 4,71 uit 5)

Laden...