De eerste telegraafverbinding werd aangelegd door Julius Wilhelm Gintl, professor natuurkunde en toegepaste wiskunde aan de Universiteit van Graz. Hij werd benoemd tot ‘Kaiserlich-Königlich’ bouwinspecteur in Wenen. Gintl werd in 1850 tot telegrafiedirecteur bij de ‘Generaldirection der Kommunikationen’ voor Oostenrijk benoemd. In deze functie was hij de grote stimulator achter de ontwikkeling van de Oostenrijkse telecommunicatie. Op woensdag 31 december 1873 opende keizer Frans Jozef die regeerde van 1848 tot 1916, het nieuw gebouwde Telegraph Central Station aan de Börseplatz in het centrum van Wenen. Ongeveer 3,3 miljoen telegrammen werden in het jaar 1873 behandeld en dat aantal steeg tot meer dan 11,5 miljoen in 1906. De Oostenrijkse postdienst gaf op woensdag 5 november 1947 een postzegel uit om het 100-jarige bestaan van de telegraafdienst te herdenken.

De postzegel werd ontworpen door Hans Strohofer en werd gedrukt in plaatsdruk door de Oostenrijkse Staatsdrukkerij in Wenen. De postzegel werd ook gebruikt als opgedrukte frankering van briefkaarten zoals boven afgebeeld exemplaar. Graveur van de drukplaat voor de postzegel was de op 22 maart 1905 in Wenen geboren Herbert Anton (Toni) Schimek.

Al snel hadden verzamelaars en technici commentaar op de vormgeving van de postzegel. Een van de opmerkingen was, dat de lange papierstrook die uit het telegraaftoestel kwam en de wereldbol omspande, drie uiteinden had. Een unicum werd dat een beetje spottend genoemd. Verder vond men het vreemd dat de papierstrook geen tekens vertoonde en volkomen blanco was. Ook het afgebeelde telegraaftoestel deugde niet omdat de seinsleutel ingeklemd was tussen de twee stoppennen waardoor deze onbruikbaar was. Had de ontwerper wellicht nog nooit een telegraaftoestel gezien of alleen een tekening ervan?

Een oplettende postzegelverzamelaar vond toch een postzegel die afweek van andere zegels, namelijk op een deel van de bovenste papierstrook waren morsetekens aangebracht! De verzamelaar wist aan de hand van de morsetekens twee letters te onderscheiden, namelijk ·–· Voor de letter P en een – op het einde voor de letter T. Het eerste teken konden velen niet thuisbrengen, want een letter met het teken —· bestond niet dacht men. En een cijfer was het ook niet want dan had er voor het cijfer 8 het morseteken —·· moeten staan, dus met een extra punt erbij. Maar het was wel degelijk een morseteken voor de letter Ö van Österreich. Het was een formele combinatie van de letters Oe ofwel — en een ·. Dus kon men lezen: Ö P T, ‘Österreichische Post- und Telegraphenverwaltung’.

Snel vond men weer een zegel met daarop dezelfde morsetekens, nu op de papierstrook in het midden van de postzegel. Wat was hier gebeurd? Later bleek dat de graveur een grapje had uitgehaald door op twee postzegels op de drukplaat de morsetekens toe te voegen. Maar met welke bedoeling? Daarover geen woord.

De eerste postzegel met morsetekens is te vinden op positie 17 in het vel en de tweede zegel in positie 36. Het zijn vellen van 50 stuks. De twee zegels met de morsetekens zijn niet zeldzaam en vrij gemakkelijk te vinden. Maar de postzegel kan nu aangeduid worden in drie typen: zonder morsetekens, met morsetekens in de bovenste strook papier en een met morsetekens in het midden van de postzegel. Het einde van de geldigheid voor de frankering voor de postzegel eindigde op dinsdag 9 december 1947. Dit in verband met de devaluatie van de Schilling. Drie Schilling had vanaf die datum een waarde van 1 nieuwe Schilling. Een geldigheidsperiode van slechts iets meer dan een maand. Daarom vindt men maar weinig echt gebruikte postzegels op poststukken maar wel vele op verzoek gestempelde exemplaren.

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Oostenrijk

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(6 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...