De westerse beschaving is erfgenaam van de Griekse beschaving: een rationele wereldverklaring kwam hier tot stand. Wat is de reden waarom de rationele wereldverklaring in het westen tot zo’n grote bloei kwam? In de vroege middeleeuwen werd de Bijbel als enige bron van kennis geduld en werd filosofie, als zijnde van heidense oorsprong, afgewezen. In de latere middeleeuwen konden de filosofie en andere wetenschappen opbloeien naast de theologie en werden er niet aan ondergeschikt gemaakt, in tegenstelling tot de islamitische beschaving.
Gerelateerde artikelen
Al-Kindi 801-873
Behalve filosoof was Al-Kindi rekenkundige, arts en musicus. Hij introduceerde de Griekse en Hellenistische filosofie in de moslimwereld. Hij kreeg de bijnaam ‘Vader van de Arabische filosofie’. Hij werd aangesteld voor de vertaling van de Griekse wetenschappelijke en filosofische teksten naar het Arabisch. Dit was voor hem de aanzet tot het schrijven over allerlei onderwerpen zoals metafysica, ethiek, logica, psychologie, farmacologie (geneesmiddelenleer), rekenkunde, astronomie, astrologie en optica (dat gedeelte van de natuurkunde dat zich bezighoudt met de verschijnselen van het licht), meteorologie en aardbevingen.
Volgens deze Perzische filosoof is het hoogste doel van de filosofie de ware aard der dingen te ontdekken door naar de oorzaken ervan te zoeken (evenals Aristoteles). Volgens Al-Kindi is God de enig werkelijk handelende instantie. De menselijke geest is voor zijn kennis afhankelijk van een hoger ‘intellect’. Dit intellect is verantwoordelijk voor al het menselijk denken. Menselijke kennis is dus ook afhankelijk van de Goddelijke verlichting.
Al-Farabi ca. 872-950
Hoewel van Turkse afkomst verbleef hij het grootste gedeelte van zijn leven in Bagdad. Ook hij kreeg een bijnaam: de ‘Tweede Leraar’ (na Aristoteles). Hij volgde Aristoteles in diens statisch wereldbeeld en Godsbeeld. Zijn geschriften gaan, behalve over filosofie en rechtspraak, over politieke filosofie, metafysica, ethiek en logica. Tevens was hij kosmoloog, rekenkundige en leraar muziek.
Hij gaf een hogere waarde aan de filosofische ‘metafysica’ dan aan de theologie, dat wil zeggen de leer die verwoord is in de Koran. Deze laatste is bedoeld voor de gewone mensen, die aange-sproken moeten worden met concrete taal en met lichamelijke beelden van het toekomstige geluk in het hiernamaals. Hij had een grote invloed op de latere Avicenna en Maimonides.
Avicenna (980-1037)
Zijn echte naam was Abu-Ali al Hosayn ben Abdallah Ibn Siena (eerste zegel van dit artikel). Hij leefde in de ‘Islamitische Gouden Eeuw’ die de 8e tot en met de 14e eeuw beslaat, een periode van culturele, economische en wetenschappelijke bloei in de geschiedenis van de islam. In de middeleeuwse islamitische wereld was een ambitieuze vertaalarbeid van de werken van de Griekse denkers tot stand gekomen, vooral die van Aristoteles: een man van de wetenschap. Er ontwikkelde zich een wijsgerig-wetenschappelijk denken.
De Perzische arts en filosoof Avicenna was een van de beroemdste denkers uit die tijd. Hij werd geboren in Afshanah bij Bukhara in het huidige Oezbekistan. Hij kende op tienjarige leeftijd de Koran door en door en was een briljant student in verschillende wetenschappen. Op zijn zeventiende jaar genas hij emir Nuh II, die door andere artsen was opgegeven. Deze wilde hem rijkelijk belonen maar de jonge Avicenna vroeg alleen toestemming om de uitgebreide bibliotheek van de Samaniden te mogen gebruiken.
Alhoewel Avicenna een oprecht moslim was gaf hij aan de filosofisch metafysica een hogere waarde dan aan de theologie, de Koran. Hij hield zich bezig met het probleem van de aard van de verhouding tussen God en de mens. Onder vele werken van Avicenna bevinden zich mystieke en esoterische verhandelingen, waarvan de liefde van de schepselen tot God het thema is. Hij probeerde het bestaan van God en de schepping wetenschappelijk te bewijzen door rede en logica.
Zijn ‘Canon van de Medische Wetenschap’, een zeer uitgebreide medische encyclopedie geschreven op 21-jarige leeftijd zou tot in de 17e eeuw het belangrijkste werk op medisch gebied blijven en werd tijdens de middeleeuwen standaard onderwezen op de Europese universiteiten.
Hij was thuis in de natuurkunde, rechtsgeleerdheid, astronomie, theologie, metafysica, medicijnen, psychologie, muziek, wiskunde en schreef ook poëzie. Hij had de meeste invloed op de latere westerse filosofen. De Latijnse vertalingen van zijn werk hebben onder andere invloed gehad op Thomas van Aquino. Hij was veel dank verschuldigd aan Al-Farabi.
Hij overleed in Hamadan, Iran.
12 mei 1982 – zegel en stempel uitgegeven ter gelegenheid van het vijfde Congres van de Europese Vereniging voor Urologie in Wenen, Oostenrijk.
De Heiltumsstuhl naast de St. Stephansdom in Wenen, gebouwd in 1483, waar zieken kwamen om genezing te vinden.
Met dit blokje memoreerde Portugal in 2013 het 1000 jarig bestaan van de ‘Canon van de Medische Wetenschap’ van Avicenna.
Al-Ghazali (1050-1111)
Deze Perzische denker veegde de vloer aan met de filosofie. Volgens hem deden de filosofen afbreuk aan de almacht van Allah. Alleen de Koran mag dienen als bron van kennis. Zekerheid kan alleen gevonden worden in Allah en in zijn openbaring in de Koran.
Zijn optreden resulteerde in een verval van de wijsbegeerte en wetenschap in de islamitische wereld, inclusief de technologische ontwikkeling die daarmee gepaard gaat.
Reacties (0)
Schrijf een reactie
(registratie is niet nodig)