De donkere dagen zijn bijna voorbij. De sneeuw smelt en de natuur komt weer tot leven. Dan verschijnen de eerste sneeuwklokjes. Dit knolgewas is al heel lang bekend en in 1753 werd daaraan de Latijnse naam Galanthus aan gegeven.

Sneeuwklokjes komen in heel Europa voor en er bestaan ongeveer 20 soorten. Op de postzegel van 13^p is de Galanthus nivalis afgebeeld, bij ons bekend als het gewone sneeuwklokje. In gekweekte vorm heeft dit plantje zich ook elders verspreid en komt veel verwilderd voor. Op zijn mooist in februari en maart maar kan bloeien vanaf januari tot en met mei. In Groot-Brittannië was het sneeuwklokje niet inheems. Men zegt dat het plantje is meegebracht door de Romeinen, maar daaraan wordt sterk getwijfeld. Waarschijnlijk zijn de knolletjes van de plant begin zestiende eeuw op de eilanden terecht gekomen. In het voorjaar zijn vele tuinen bij landhuizen en ruïnes opengesteld om de bloeiende sneeuwklokjes te bewonderen.

De wilde narcis, ofwel Narcissus pseudonarcissus, is afgebeeld op de postzegel van 10½^p. Peter Newcombe, ontwerper van de serie postzegels, heeft slechts een polletje genomen om deze plant af te beelden. De gele bloemen gaan open in maart totdat ze in mei zijn uitgebloeid. Door kweek zijn zo’n 85 soorten ontstaan. In tuinen vindt men dan ook meestal de gekweekte vormen.

De wilde narcis kan in grote aantallen voorkomen in weilanden, bosgebieden en op rotsige plekken. Zoals te zien is op de prentkaart die de narcissen laten zien aan de over van een van de meren in het Lake District, Cumbria. Ze vormen vaak polletjes omdat de vermeerdering geschiedt door jonge nevenbollen. Maar kan zich ook vermeerderen door zaden. De plant komt in geheel West-Europa voor. Bekend in Engeland is het gedicht van William Wordsworth die een gedicht schreef over deze bloemen die hij aantrof langs de oever van Ullswater. Het gedicht had de titel: ‘I Wandered Lonely as a Cloud’ met als ondertitel: ‘The Daffodils’. Dit lyrische gedicht werd gepubliceerd in 1807 in zijn gedichtenbundel ‘Poems in Two Volumes’. William Wordsworth werd geboren op 7 april 1770 in Cockermouth en overleed op 23 april 1850 in Ambleside. Zijn geboortehuis wordt beheerd door de National Trust en kan worden bezocht, evenals zijn huis in Grasmere, Dove Cottage, waarin hij met zijn zuster woonde.

De Engelse boshyacint, de Hyacintoides non-scripta ofwel Bluebell, is wel een echte Britse plant. In het wild komt deze voor op de Britse eilanden, maar ook in landen in West-Europa. In Engeland komt deze plant soms massaal voor in de zogenoemde ‘bluebell woods’. In de lente zijn dan hele tapijten te zien met deze prachtige plant. Veel plekken waar de boshyacint in Engeland voorkomt zijn beschermd gebied vooral bij landhuizen, veelal eigendom van de National Trust. Zoals het prachtige Bodnant Garden bij Conwy, Chirk Castle en Penrhyn Castle in Noord Wales.

En het Lake District, zoals is te zien op bovenstaande prentkaart, aan het Rydal Water tussen Ambleside en Grasmere. De Bluebell, de wilde hyacint, wordt buiten de beschermde gebieden in Engeland bedreigd door ontbossing. Deze soort groeit alleen in oude bossen. Maar ook door tuinen van particulieren door het kruisen met andere, gekweekte hyacintsoorten waardoor bastaardvormen ontstaan.

Op de postzegel van 9^p is de stengelloze sleutelbloem afgebeeld, de Primula vulgaris. In Groot-Brittannië wordt dit plantje Wild Primrose genoemd. Het is een groenblijvende plant die al zeer vroeg, van januari tot in het late voorjaar bloeit.

Oorspronkelijk komt deze plant uit West- en Zuid-Europa. De Wild Primrose kan onder goede omstandigheden grote delen van open loofbossen bedekken maar komt meer voor langs beekjes en onder struiken. Het weghalen van de planten of het plukken van de bloemen van de Wild Primrose is in Groot-Brittannië illegaal, zoals omschreven is in de ‘Wildlife and Countryside Act’ van 1975. In gekweekte vorm ziet men de Primula vulgaris veel in tuinen van cottages. In Devon is het nu een symbool voor het graafschap. Als men hier de plant wil zien in zijn volle pracht dan is een bezoek aan Hilly Mouth bij het plaatsje Lee aan de noordkust van Devon beslist de moeite waard.

Een meer bekende soort van de Primula veris, wordt door de Britten Cowslip genoemd. Zoals afgebeeld als vignet voor de herdenkingsenvelop van Bath. Deze plant ziet men werkelijk overal op het platte land langs bermen van wegen en spoorwegen. En ook in weilanden en open bosstroken.

Dicht bij Londen kan men echter ook genieten van de voorjaarsbloemenpracht zoals te zien is op bovenstaande eerstedag envelop met een stempel van de ‘Royal Botanic Gardens Kew’ nabij Richmond upon Thames. Maar dan is het een minder natuurlijke omgeving.

Kew Gardens liet het niet bij een envelop. Het is een botanische tuin die in 1761 is ontstaan op initiatief van prinses Augusta van Saksen-Gotha, de weduwe van Frederick, prins van Wales. Koningin Victoria schonk in 1841 de tuin aan het volk en het werd daarmee toegankelijk voor het publiek. De bekende Palmenkas, afgebeeld op bovenstaande envelop, werd gebouwd tussen 1844 en 1848. Kew Gardens behoort tot de grootste botanische tuinen ter wereld en staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. De postzegels werden uitgegeven op 21 maart 1979 en waren zeer populair bij de Britten. Getuige de hoge oplagen van 50 miljoen voor de postzegel van 9^p tot bijna 14 miljoen van de postzegel van 13^p. Houdt u ook van planten en van tuinieren?

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Groot Brittannië

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(3 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...