Het was Winston Churchill die tijdens een speech op 18 juni 1940 in het Britse Lagerhuis de naam gaf aan deze luchtoorlog: ‘What General Weygand has called The Battle of France is over. The Battle of Britain is about to begin’. Frankrijk was in zes weken tijd door de Duitse legers bezet nadat zij op 10 mei 1940 waren binnengevallen en de geallieerde troepen hadden verslagen. Tussen 27 mei en 4 juni 1940 wisten 218.226 man van het Britse Expeditieleger de Duitse omsingeling van Duinkerken over zee te ontvluchten en terug te keren naar Engeland. Door Churchill het ‘Wonder van Duinkerken’ genoemd.

Een van de belangrijkste personen waaraan de overwinning op de Duitse Luftwaffe was te danken, was minister Thomas Inskip die in 1937 was aangesteld als Coördinator van Defensie. Hij ervoer dat de Duitse Luftwaffe enorme aantallen bommenwerpers bouwde, veel meer dan waarover de RAF beschikte. Engeland kon die achterstand nooit meer inhalen dus ontwikkelde hij een plan om een zo goed mogelijke verdediging op te bouwen. Hij beschikte daartoe vanaf 4 augustus 1938 over een zeer modern jachtvliegtuig, de Supermarine Spitfire en hij kon verder beschikken over radar om naderende bommenwerpers vroegtijdig te ontdekken. Op bovenstaande postzegel zijn vier Spitfire jagers te zien in aanvalspositie.

Daarnaast beschikte de RAF over nog een modern jachtvliegtuig, de Hawker Hurricane. Sinds 1938 beschikte Inskip over grote aantallen van dit toestel dat echter trager was dan de Spitfire. De tactiek van de RAF was dan ook dat de Hurricane de Duitse bommenwerpers moest aanvallen en de Spitfire, die ook veel hoger kon vliegen, de Duitse escortejagers kon belagen. Op bovenstaande zegel is een piloot te zien in de cockpit van een Hurricane.

De sterkste tegenstander van de Spitfire en de Hurricane was de Duitse Messerschmitt BF 109 die vrijwel gelijk was aan de Spitfire in grootte en bewapening. Maar het grote voordeel voor de Spitfire was, dat de piloot in zijn cockpit veel beter uitzicht had en het toestel veel wendbaarder en sneller. Voor de Messerschmitt jager was het grote voordeel dat deze zeer steile duikvluchten kon maken vanwege een ander type motor, namelijk met brandstofinjec-tie in plaats van een carburateur. Daardoor kon de Spitfire geen lange duikvlucht maken of ondersteboven vliegen, want dan viel de motor uit. Ontwerper van de postzegels, David Gentleman, liet op bovenstaande zegel de vleugelemblemen zien van de Duitse vliegtuigen en de vliegtuigen van de RAF.

De belangrijkste Duitse bommenwerper was de Heinkel HE 111, afgebeeld op bovenstaande zegel die achtervolgd wordt door twee Spitfires. Daarnaast werden bommenwerpers ingezet tegen Engeland van het type Dornier DO 17 en de Junkers Ju 88. Dit waren bommenwerpers die vanaf grote hoogte hun bommenlading konden afwerpen. De Junkers Ju 87 Stuka was een duikbommenwerper. Tijdens de Slag om Engeland speelde de Stuka slechts een kleine rol omdat vele toestellen door hun traagheid werden neergeschoten. Een van de grootste aanvallen met Stuka’s vond plaats op 13 september 1940 toen het vliegveld van Tangmere, tussen Brighton en Portsmouth, werd aangevallen.

Op bovenstaande zegel wordt een Junkers Ju 87 Stuka aangevallen door een Spitfire. Een van de eerste luchtslagen vond plaats van 13 augustus tot en met 18 augustus 1940. Duitse bommenwerpers maakten op 13 augustus 485 vluchten naar de havensteden Portsmouth en Southampton te bombarderen en vliegvelden van de RAF in de graafschappen Kent en Hampsire. Daarbij verloor de Luftwaffe 45 toestellen en de RAF 13. Vanaf 15 augustus 1940 vielen 1.266 Duitse jagers en 520 bommenwerpers de bases van RAF vliegvelden aan. Door de RAF werden 162 Duitse toestellen neergeschoten. Deze bombardementsvluchten gingen door. Van 24 augustus tot 6 september 1940 verloor de Luftwaffe 380 toestellen en de RAF 290 jagers.

Op 7 september 1940 begon de Slag om Londen. De Luftwaffe zette 372 bommenwerpers en 642 jachtvliegtuigen in om de stad te bombarderen. Dit had tot gevolg dat het havengebied van Londen zwaar werd beschadigd en vele burgers werden gedood. Doordat de RAF de eigen vliegtuigen over een groot aantal vliegvelden had verspreid kon niet adequaat worden ingegrepen. Enkele dagen daarna, bij een nieuwe aanval door de Luftwaffe lukte dat wel vanwege het vroege waarschuwingssysteem van de radar. Op 15 en 16 september 1940 verloor de Luftwaffe 60 vliegtuigen.

De zes postzegels werden gedrukt in blokjes van zes stuks.

Ontwerper Andrew Restall ontwierp de postzegel van 9^D met een uitbeelding van luchtdoelgeschut in actie tijdens de Slag om Engeland. Men beschikte vooral over een 3.7-inch luchtdoelkanon om de bommenwerpers te kunnen bestoken. Het hoofdkwartier van de luchtdoel batterijen was gevestigd in Finsbury nabij het centrum van Londen. Kanonnen stonden o.a. opgesteld in het Hyde Park, Finsbury Park en Southwark Park. Het eerste schot op een Duits vliegtuig werd gelost op 22 augustus 1940 door de 275^ste Luchtdoelbatterij. De postzegel werd toegevoegd op dringend verzoek van het Britse leger om ook de verdediging van Londen door grondtroepen te herdenken. Daarmee werd het ontwerp van David Gentleman met een neergestorte Messerschitt 109E met op de achtergrond radarmasten en een lucht vol condensstrepen vervangen.

De laatste postzegel, in de waarde van 1/3^D, werd wel ontworpen door David Gentleman. Het ontwerp was geïnspireerd op een foto van Sir Cecil Beaton van St. Paul’s Cathedral omringd door een rokende ruïne. Het was een doorkijk op de westelijke klokkentoren. De foto was op 29 december 1940 na een hevig bombardement genomen. Dit is vermeld in de stukken in het archief van het Postmuseum in Londen behorende bij het ontwerp deze postzegel.

Of was het de foto van Herbert Mason, fotograaf van de Daily Mail, die ook op 29 december was genomen en die zelfs was afgebeeld op de voorpagina van een Duitse krant, de Illustrierte Zeitung? Het ontwerp werd door Gentleman op een geheel andere wijze ingevuld dan de foto van Beaton. De St. Paul met rondom wel ruïnes van gebouwen maar gezien vanuit een geheel ander gezichtspunt. Net als op de foto van Mason. De lucht boven de kathedraal vulde hij met condensstrepen van Duitse en Britse vliegtuigen die de luchtoorlog symboliseerden.

Een van de belangrijkste vliegvelden van de RAF was gelegen ten zuidoorsten van Londen. Hier waren squadrons Sptfires en Hurricanes gestationeerd. Van hieruit werd het luchtruim boven zuidoost Engeland verdedigd alsmede de vliegroute naar Londen. Op 1 september 1939 beschikte de RAF over 6.646 ervaren piloten. Dit aantal was midden 1940 opgelopen tot 9.000 piloten, onervaren en ervaren bemanningen, en kon worden gevlogen met ongeveer 5.000 toestellen. Door de inzet van deze vliegtuigen en bemanningen werd de Slag om Engeland een keerpunt in de oorlog; de Duitsers hadden in feite de luchtoorlog verloren. Churchill hield op 20 augustus 1940 een speech waarin hij de beroemde zin sprak: Never was so much owed by so many to so few. Een belangrijke stap naar de overwinning.

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Duitsland • Groot Brittannië • Tweede wereldoorlog • Winston Churchill

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(6 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...