Daarbij is toen een beroep op de creativiteit van schoolkinderen gedaan middels de tekenwedstrijd “Teken eens wat’. De kinderen werd op het hart gedrukt vooral niet te zuinig met kleuren om te springen op het papier van ongeveer 21 x 27 cm.

Kiezen voor de kinderzegels 1965

Uit de ongeveer 65.000 tekeningen zijn door de jury vijf winnaars geselecteerd. Ontwerper Gerrit Noordzij heeft de tekeningen binnen een grijs kader geplaatst met daarin de typografische elementen.

Het vinden van de vijf winnaars is na een intensieve zoektocht niet alleen door lezers van www.postzegelblog.nl tot stand gekomen, maar ook door leden van de Vereniging Voor het Kind & Maximafilie. Achter de schermen heeft een intensief telefoon- en e-mailverkeer tussen verschillende personen zich afgespeeld. Zelfs een plaatselijke krant en een dorpspastoor hebben bij de speurtocht assistentie verleend.

Reünie tekenaars kinderzegels 1965

Foto: Arjen Oudesluijs uit Doetinchem

Op de foto: van links naar rechts Marja Demeijer-Verhagen, Jan Winter en Mien Sniekers-Van den Beucken.

Woensdagmiddag 14 maart is bij PostNL in Den Haag een reünie georganiseerd, waar drie van de vier ‘kinderpostzegel-tekenaars’ aanwezig zijn geweest. Tijdens de gezellige bijeenkomst is het trio letterlijk en figuurlijk weer in het zonnetje werden gezet (de eerste keer was in 1965). Alle bezoekers ontvingen na afloop de informatieve 57e aflevering van het Handboek Nederlandse Postwaarden ‘Voor het kind 1965’ van 28 bladzijden.

Kinderzegels 1976 & 1988

In 1976 en 1988 zijn ook kindertekeningen op kinderpostzegels geplaatst. Het zou bijzonder leuk zijn ook met deze ‘ontwerpers-met-hun-verhaal’ tijdens een geanimeerde bijeenkomst eens kennis te maken.

1976

• 40 cent voetballers: Jos Raats, 10 jaar, 5e klas Godfried van de Bomansschool in Rosmalen.
• 45 cent boot: Leon Jacobs, 6 jaar, 1e klas van de R.K.Basisschool ’t Kempke in Baarlo.
• 55 cent circusolifant : Marianne Lugtenburg, 11 jaar, 6e klas van de Jan Ligthardschool in Hengelo.
• 75 cent caravan: Annemieke Seeleman, 7 jaar, 2e klas van de Waverzichtschool in Ouderkerk a/d Amstel.

1988

• 55 cent regen: Johan Lots, 7 jaar, school ‘De Horizon’ uit Zoetermeer.
• 65 cent: Tekenaar onbekend gebleven. Is er een Postzegelbloglezer die weet wie de tekenaar is? 
• 75 cent zwemproef: Dennis Jaket, 8 jaar, school ‘De Woud’ uit Grootebroek.

• Velrandbelettering ‘Kind & water’: Paul van Leeuwen, 11 jaar, Rijks Scholengemeenschap in Hellevoetsluis

Tekenaars kinderpostzegels 1976 en 1988 gezocht

Zie oproep blogartikel Zeven tekenaars kinderzegels 1976 en 1988 gezocht van 11 maart 2018

Belevenissen ‘kinderzegel-kinderen’ 1965 (deel 2)

De levendige verhalen van de ‘kinderzegel-kinderen’ uit 1965 van Marianne Verdonk-Maas (20 cent) en Anton van de Wekken (40 cent) [zie postzegelblogartikel 11 maart] zijn evenals die van Marja Demeijer-Verhagen (8 cent), Jan Winter (10 cent) en Mien Sniekers-Van den Beucken (18 cent) zijn, tijd-, plaats- en streekgebonden.

8 cent kinderzegel, Marja Verhagen (Marja Demeijer-Verhagen), 7 jaar, Stompwijk

Het was voor mij een hele belevenis om met mijn ouders met trein en taxi naar Oosterhout te gaan, daar ik nog nooit buiten Stompwijk was geweest. Wij werden hartelijk ontvangen in een hal, waar we allerlei lekkernij kregen. Later mochten we op een podium komen, ieder onder zijn eigen tekening.
Daar kregen we een spaarbankboekje met 750 gulden. Vaak vroegen mensen hoeveel ik gewonnen had. Velen dachten 75 gulden. Toen ik zei 750 gulden zag ik vaak ongeloof in hun ogen. Pas later begreep ik wat 750 gulden toen voor mij was. Ik mocht het geld zelf houden. Het heeft jarenlang onopgemerkt voor mij op de Postbank gestaan.

Naderhand zijn we ook in Den Haag geweest, waar we achter een loket onze eigen kinderpostzegels mochten verkopen/uitdelen aan minister Vrolijk. Ook herinner ik me nog dat wij op het journaal zijn geweest. In het dorp en op school was ik plotseling een BN’er.

Bij ons thuis kwamen een heer en een mevrouw om foto’s te maken. Ik mocht mee om iets uit te zoeken en heb een vissenkom met twee goudvissen gekregen.
Voor ons gezin met negen kinderen was het een hele belevenis. Jarenlang heeft mijn vader achter op een sigarendoosje de adressen van de andere postzegelwinnaars bewaard. Tegen de tijd dat iemand jarig werd, kreeg ik geld om een ansichtkaart en postzegel te kopen.
Op school mocht ik met mijn winnende tekening alle lokalen langs. Ik kreeg veel felicitaties. In Stompwijk werd ik het kinderpostzegelmeisje genoemd.

De herinneringen druppelen na 53 jaar weer langzaam binnen met de belangstelling van veel mensen. Mijn oudere zus deed toen krulspelden in mijn haar en vooral het krijgen van nieuwe kleren en schoenen staat me nog heel goed voor de geest..
Het was voor mij als 7-jarige een prachtige periode in mijn leven van trein en taxi en later weer van taxi en trein met mijn ouders. Ik vond mijn vader een wijze man. Hij wist meteen welke trein en taxi we moesten nemen.

10 cent kinderzegel, Jan Winter, 7 jaar, De Krim

Als 7-jarige jongen (astma-patiënt) weet ik me toch nog wel het een en ander te herinneren. In 1964 moest ik om mijn ziekte vier maanden thuis blijven. In die tijd heb ik vanaf mijn bed heel vaak naar de schepen liggen kijken, die in de Lutterhoofdwijk vlak bij ons huis voorbij voeren. Daarvan heb ik hoogstwaarschijnlijk de liefde voor schepen overgehouden. Ik hoefde niet lang na te denken toen meester van de openbare lagere school in De Krim ons vroeg een tekening voor de kinderzegelwedstrijd ‘Teken eens wat’ te maken.

Destijds heb ik veel brieven ontvangen, waarin ze mij vroegen om een handtekening, soms wilden ze ook graag een pasfoto hebben. Zelfs heb ik een keer de chocoladeletters ‘J’ en ‘W’ gekregen. Van de andere winnaars van de tekenwedstrijd heb ik de ansichtkaarten nog. Mijn oudere zuster op de havo heeft toen gelukkig alle correspondentie verzameld, gerangschikt en bewaard.

De verre reis naar Den Haag was een grote belevenis. De garagehouder bij ons in het dorp die ook een taxi bezat, was nog nooit in Den Haag geweest. Na vergissingen en omrijden zijn we tenslotte wel in de stad aangekomen, maar helaas te laat.
Het ging heel leuk in Den Haag naar ik me nu nog herinner. Minister Vrolijk heeft van mij kinderpostzegels gekocht. Als beloning voor mijn tekening ontving ik 750 gulden, een grote doos Wasco-kleurtjes en een verfdoos.

Van het geld hebben mijn ouders naderhand een fiets voor mij gekocht en voor het gezin een kleurentelevisie gekocht. Een van de eerste in onze woonplaats. Wij als winnaars zijn toen ook op het journaal van de televisie verschenen. De uitzending heb ik bij de postbode bij ons in het dorp gezien. Heel graag zou ik deze beelden in mijn bezit willen hebben.

In 2002 heb ik met mijn gezin het Postmuseum bezocht en daar gevraagd of ik mijn tekening zou kunnen bekijken. Na een poosje wachten werd ons de tekening in doorzichtig folie getoond. Mijn kinderen vonden het prachtig, maar ook ik zelf.

18 cent kinderzegel, Mientje van den Beucken (Mien Sniekers – Van den Beucken), 7 jaar, Neeritter

Toen ik in de tweede klas van de Sint-Lambertusschool zat, kregen we de opdracht een tekening voor een wedstrijd te maken. Ik tekende een horizon met wat bomen, een huisje en wat bloemetjes er naast. Een zon met een aantal v-vormpjes in de lucht moesten vogels voorstellen. Ik was snel klaar, want tekenen is niet mijn ding. Van juf Francien Munnecom moest ik opnieuw een tekening maken. Volgens haar was het allemaal veel te klein. De volgende tekening heb ik met wasco getekend.

Hoe ik precies te horen heb gekregen dat ik een prijs heb gewonnen, weet ik niet meer. Wel herinner ik me nog dat ik voor een fotograaf bij ons thuis op straat naar hem moest rennen en omhoog moest springen met de handen in de lucht. Ook werd een interview afgenomen. Ik was best wel zenuwachtig. Toen ik de tekening moest omschrijven sprak ik mijn dialect en Nederlands door elkaar. Ik zei dat mijn poppetje een heel grote ‘naas’ (neus) had.

Op 5 oktober 1965 vond in Oosterhout een onthulling plaats, waar ik met mijn ouders en meester Mennen naar toe ben gegaan. Voor mij was het een hele belevenis om met het hoofd van de school samen bij een wandelende koffietafel een broodje kroket te eten. Voor mij en mijn ouders heel onbekend, maar wat was het lekker! ’s Avonds was de onthulling op het journaal. Ons hele gezin en de rest van de buurtschap ‘Heioord’ hebben bij onze buren, familie Caris (zij waren toen de enige in onze buurt met een TV), televisie gekeken.
Een dag eerder zijn we met zijn allen (mijn ouders en juf Munnecom) per trein naar Rotterdam gegaan om op dinsdag 16 november 1965 op tijd in het Postmuseum in Den Haag te zijn. In een regionale krant stond met grote letters vermeld “Mientje voor de eerste keer in de trein”. De kamer was vol gelegd met matrassen, zodat iedereen kon slapen. Wat een belevenis met je juffrouw je familie bezoeken en er ook nog blijven slapen.

Met de huis-aan-huis-verkoop-actie heb ik met een van mijn zussen bestellingen opgehaald. Samen hebben we het verkooprecord van de school behaald. Als prijs kreeg ik een kodak. Op alle schoolreisjes was ik de enige die foto’s maakte. Dat was heel wat in die tijd.
Ook kreeg ik een Postbank-spaarboekje met 750 gulden. Het bedrag is er blijven staan tot mijn trouwen in 1978, door rente opgelopen tot ongeveer duizend gulden. Het is voor de aankoop van meubels gebruikt.

Beeld: PostNL

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Thematisch • Nederland • Nederland • Kinderpostzegels

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(3 stemmen, gemiddeld: 2,00 uit 5)

Laden...