In de zeventiger jaren van de vorige eeuw was ik in de gelegenheid om Tanzania te bezoeken. Een hele onderneming, want het land was destijds tamelijk socialistisch en dus helemaal niet van zins om het toeristen naar de zin te maken. Er was gebrek aan alles, het gevolg van straffe socialistische maatregelen waar uiteindelijk de rijken alleen maar rijker van werden en de bevolking alleen maar armer.
Gerelateerde artikelen
Toen ik er was werd iemand veroordeeld tot gevangenisstraf, omdat hij een rol toiletpapier gepikt had uit een hotel. De oogst stond te rotten op de velden, omdat niemand zich de moeite deed het spul binnen te halen tegen de door de staat vastgestelde prijs.
Doordat men alle buitenlandse managers het land uitgegooid had stond de economie stil. We moesten constateren dat zij zelf niet in staat waren om hun zaakjes te regelen. Bij de enkele particuliere ondernemingen die toegestaan waren, was het mogelijk om rondreizen te boeken en in zo’n kader bezochten we het Kilimanjaro National park en beklommen de Kibo.
Het Kilimanjaromassief is met zijn 5895 meter het hoogste van het Afrikaanse continent. De Kibo is de hoogste berg in het massief, en wordt ook wel de Uhuru Piek genoemd. Het massief ligt in het Noordoosten van Tanzania. In het topplateau ligt de 1,9 bij 2,4 kilometer grote Kibo krater. Daarin bevindt zich dan de Reusch krater met een doorsnede van circa 800 meter en 200 meter diep. Op zijn kraterrand ligt nog een krater: de Inner Cone. Verder is het een fantastisch natuur- park, met veel dieren en vooral veel interessante flora met verbazingwekkende alpiene groeivormen. Je moet naar de top wandelen.
Toch is dit geen onverdeeld genoegen, immers de lucht wordt heel ijl. Boven de boomgrens werd het voor mij ondragelijk en heb ik de tocht gestaakt, ik heb de top niet bereikt. Maar vriend en ‘Sammelfreund’ Strolenberg zette door en mag zich roemen, weliswaar kotsend en met schele hoofdpijn, de top bereikt te hebben, waarvan akte! Ik vind het iets om trots op te zijn. De eerste poging werd gedaan in 1878, volgend jaar dus zo’n 140 jaar geleden.
Er zijn al vele prachtige postzegels met afbeeldingen van de berg uitgegeven. De oudere, gegraveerde zegels, vind ik nog altijd de meest mooie.
Reacties (0)
Schrijf een reactie
(registratie is niet nodig)