Bij tariefsverhoging kan het postbedrijf de aanwezige voorraden aanpassen door er een waarde bij te drukken, het aanbrengen van een opdruk op de oorspronkelijke waarde of een stempeltje. In tijden van snel stijgende tarieven of in geval van ander gebruik moet de afzender zelf goed opletten. Voor een paar leuke voorbeelden gaan we eerst naar Beieren, dat in 1920 nog een zelfstandig postland was. Na WOI werd het koninkrijk een republiek, maar men wist nog niet direct hoe. Zo noemde het zichzelf eerst ‘Volksstaat’ en vervolgens ‘Freistaat’. De postwaarden uit het koninkrijk werden voorzien van deze opdrukken. Het interlokale tarief voor briefkaarten van de Freistaat werd in oktober 1919 verhoogd van 10 naar 15 Pfennig en de afzender voorzag daar (op 30 april 1920) in door een nog geldige zegel van de Volksstaat bij te plakken. Net op tijd, want op 6 mei 1920 ging het tarief naar 30 Pfennig. De inflatie kondigde zich al aan en in 1923 was de beer helemaal los. Een afzender in een ander deel van Duitsland had nog een briefkaart uit 1921 (toen het tarief 30 Pfennig was), maar op 30 mei 1923 moest er 40 Mark op! Het lukte precies, tel maar na. (Met een kapotte zegel, maar dat is voor de verzamelaar erger dan voor de post).

Het laatste voorbeeld komt ook nog uit de tijd dat bij de post goed geschoolde plichtsgetrouwe ambtenaren werkten (met een feilloze kennis van de tarieven) en laat zien wat er gebeurt als je probeert ze te misleiden. Op 27 mei 1960 was het Oostenrijkse tarief voor drukwerk naar het buitenland 1,20 Schilling. 1,30 was dus ruim voldoende, maar het was helemaal geen ‘Drucksache’ al
zet je dat er met uitroeptekens op. Na de (machinale) afstempeling ontdekte een oplettende beambte de fout.

Auteurs:Sjoerd Bangsma
KNBF: april 2017

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Duitsland • Oostenrijk • Eerste Wereldoorlog

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(6 stemmen, gemiddeld: 4,83 uit 5)

Laden...