Het verhaal van ‘Sisi’ kent u hoogstwaarschijnlijk wel. De wonderschone Oostenrijkse Keizerin die een zo ongelukkig leven had. Daar zijn niet alleen de beroemde films over gemaakt (1955-1959), met in de rol van de Keizerin de onvergetelijke Romy Schneider. U kent die nu onderhand wel van buiten, aangezien ze elke kerst op de tv herhaald worden, er is ook een musical over gemaakt.
Gerelateerde artikelen
Deze musical heet Elisabeth. Elisabeth vertelt het levensverhaal van Elisabeth van Oostenrijk-Hongarije (= Keizerin”Sisi”), en wijkt hierin sterk af van de mierzoete “Sissi”-films uit de jaren vijftig met Romy Schneider in de hoofdrol. Haar vluchtgedrag en verlangen naar de dood komen nu duidelijk uit de verf. Er wordt meer recht gedaan aan het karakter van haar schoonmoeder Sophie.
Uiteindelijk wordt de moord door Luigi Lucheni in 1898 afgeschilderd als een omarming van de dood. Er wordt ook een tijdsbeeld geschilderd met als elementen; verval van de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie, opkomend nationalisme, antisemitisme en revolutie.
De musical werd met name in Wenen na de wereldpremière in 1992 een groot succes. De Nederlandse productie wijkt iets af van de originele, aangezien Joop van den Ende en zijn team de vrije hand hebben gekregen om de show “toegankelijker te maken voor het Nederlandse publiek”. Historische thema’s kregen minder aandacht of werden achterwege gelaten ten behoeve van de persoonlijke ontwikkeling van Elisabeth en haar relatie met de Dood.
De Duitse première in 2001 was ook een enorm succes. Pia Douwes, een Nederlandse, speelde de titelrol en werd later vervangen door Maike Boerdam, ook een Nederlandse. In Wenen wordt Elisabeth weer op de planken gebracht in 2003. Maya Hakvoort verving Pia Douwes in 1994, en mag ook nu weer deze rol vertolken. In december 2005 valt het doek voor Elisabeth in Wenen. De cast van de Weense reprise versie is later ook op tournee naar Japan en Italië gegaan.
Een duidelijk Nederlands tintje dus, immers de hoofdrolspeelster is tot drie keer toe een Nederlandse. Het Limburgs tintje komt bij Maya Hakvoort om de hoek kijken. Zij is leerling geweest op de school waar ik het grootste deel van mijn professionele leven heb doorgebracht en waar zij bij de jaarlijkse cabaretproducties al opviel vanwege haar prachtige stem en haar inzet en acteertalent. Maya Hakvoort studeerde zang aan het conservatorium van Maastricht en volgde acteer- en danslessen op de kleinkunstacademie in Amsterdam en volgde een opleiding bij De Trap in Amsterdam. Ze debuteerde in 1989 in de musical Jeans . Na enkele kleine en grotere rollen speelde ze dus in het Theater an der Wien de rol van keizerin Elisabeth van Oostenrijk (Sisi) in de succesvolste Duitstalige musical aller tijden, Elisabeth. In 1994 nam ze daar de rol van de Nederlandse musicalzangeres Pia Douwes over.
In 2007 ging ze samen met enkele van haar collega’s van de Vereinigten Bühnen uit Wenen voor drie maanden naar Japan om daar in Tokyo en Osaka de musical Elisabeth uit te voeren. Ze heeft de rol van Elisabeth 1026 keer gespeeld.
Na een solotoer, ‘In my life’ in Wenen in 2007 keerde ze in 2008 terug naar Japan om in Tokyo en Osaka drie weken met Elisabeth op concert tour te gaan. Verder speelde ze in de Blue Note in Osaka haar Soloprogramma “in my life” op 27 februari 2009 ging haar Soloprogramma “Maya´s Musical Life” in Première. Ook speelde ze 2009 de hoofdrol in de Musical “Kiss me Kate”In 2010 speelde ze naast Alfons Haider als Victoria Grant de hoofdrol in de Musical “Victor/Victoria”. 30 januari 2011 ging haar vierde soloprogramma in Première “This is my Life” aan haar zijde haar eigen tien Man Orkest en ze riep zelfs de hulp in van een 70-koppig kinderkoor voor haar “nieuwe” versie van “Ich gehör nur mir/dit leven is van mij” uit de Musical Elisabeth. 5 april 2011 werd Maya Hakvoort door de Republiek Oostenrijk geëerd met het Goldenen Verdienstzeichen der Republik Österreich. Vanaf 22 oktober 2011 speelde Maya Hakvoort in het Theater St.Gallen de rol van Mrs.Danvers in de Musical Rebecca. De musical kreeg een eigen postzegel, met een Limburgs tintje.
’t Faktuweeltje
september 2016
(Jos van den Bosch)
Gerelateerde artikelen
Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Duitsland • Japan • Oostenrijk
Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?
Kijk dan bij Collect Club.
(6 stemmen, gemiddeld: 4,33 uit 5)
Laden...
Reacties (10) Schrijf een reactie
Heel interessant.
Maar…wat heeft dit met filatelie te maken?
Philip,
Dit zijn achtergronden bij een uitgegeven zegel, of niet soms?
Zelfs persoonlijke betrokkenheid bij zegels. Een duidelijk bewijs dat postzegels soms aan je eigen doen en laten raken. Vind ik gewoon leuk!
Ik heb vaak gemerkt dat voor de buitenwacht een leuk verhaal meer doet als een droge verhandeling over “de filatelie”. Daarom sta ik bij het “Toussaint tourmooi”altijd op de laatste plaats terwijl het publiek mijn lezing altijd het leukste vind. Heb ik overgehouden uit de tijd dat ik leraar was, ik probeerde met postzegels een verhaal te vertellen, zodat de kinderen de interesse misschien zouden oppakken, de mogelijkheden zouden zien. Als je over watermerken, tandingen en drukprocessen gaat leuteren is de interesse meteen weg. Vandaar!
Precies,
Achtergrondinformatie bij postzegels geven is en blijft een belangrijke taak voor Postzegelblog. Het blijkt ook dat juist daardoor mensen die in het onderwerp geinteresseerd zijn in aanraking komen met filatelie. En daar doen we het voor!
@ Jos: Blijf vooral doorgaan met presenteren wat de toehoorders leuk vinden, en niet wat de jury ervan vindt. Ik doe niet meer mee aan prijstoernooien, maar presenteer met veel plezier bij filatelistische verenigingen.
@ Wilem: zo doen we het!
Leuk gedaan, Jos. Doorgaan!
Aan allen:
Jonge jonge wat zijn we het eens met elkaar. Natuurlijk is een leuk plaatje op de zegel de moeite van een commentaar of bespreking waard, maar ik vond het hier toch doorgeschoten.
Filatelie is niet alleen tandingen, watermerk en papiersoort, wat de inzenders heel goed weten. Kan me niet herinneren het daar in mijn vele stukjes ooit over gehad te hebben (afgezien van een enkele zinsnede).
@ Philip,
Toen ik vanmiddag met mijn hond aan het wandelen was, piekerde ik over je kritiek. Heb ik hier te doen met een scherpslijper of misschien wel met een epicurist? Hoe kun je ‘doorschieten’ als je anderen via een omweg enthousiast probeert te maken voor de filatelie? Dan zijn toch zeker (bijna) alle legale middelen geoorloofd? Overigens smaak ik in jouw artikelen (die ik nog eens bekeken heb) dezelfde neiging. Gelukkig beoordeelt postzegelblog of mijn artikelen de moeite zijn of niet en trek ik me, gepubliceerd of niet, er niets van aan. Ik denk, dat je er nog wel een aantal van mijn hand zult lezen, als ik de instelling van de redactie zo belees. Blijf overigens met ongeremde belangstelling jouw artikelen lezen.
Jos, je moet ophouden om anderen enthousiast te maken voor je liefhebberij: de filatelie. Als je succes hebt kost je dat alleen maar (veel) geld. Het aantal klassieke postzegels staat vast, een toenemend aantal verzamelaars betekent dus stijgende prijzen. Lijkt me logisch.
Wat je medebloggers doen is de kennis vergroten van verzamelaars door over bepaalde achtergronden en bijzonderheden te vertellen.
Van buitenstaanders filatelisten maken moet je aan Rob overlaten, hij heeft er belang bij dat er meer klanten komen en dat de prijzen stijgen.
Oh, een cynicus!
Schrijf een reactie
(registratie is niet nodig)