Al in februari 1898 werd in het ‘Nederlandsch Tijdschrift voor Postzegelkunde een artikel opgenomen dat de serie postzegels zou uitkomen en ‘welke zegels worden beschouwd te zijn speculatief en onnodig’. Dat was de mening van de toenmalige ‘Nederlandsche Vereeniging voor Postzegelverzamelaars’. Letterlijk: ‘Zij hoopt dat de verzamelaars zullen weigeren deze zegels te koopen en aldus zullen medehelpen eene zegeluitgifte te voorkomen, ontworpen alleenlijk met het doel van verkoop aan verzamelaars en speculanten’.

In het tijdschrift van april 1898 kreeg de bovenstaande oproep een vervolg: ‘Trots alle protesten schijunen de Omahazegels (zo werden ze toen genoemd) er toch te zullen komen. De Directeur-generaal der Posterijen van de USA, de heer James A. Gary, heeft een deputatie der Philatelic Society te Washington beleefd ontvangen, maar tevens verklaard, dat hij de uitgifte zal doorzetten om het Westen te ondersteunen. Niemand wordt toch gedwongen, de hooge waarden te koopen, zeide hij’. De redacteur voegde daar aan toe: Deze gulden woorden van de heer Gary bevelen wij allen aan.

Dan volgde een opsomming van de voorstellingen op de zegels. Op de 1 cent groen is afgebeeld Father Marquette, ontdekkingsreiziger en missionaris, aan de bovenstroom van de Mississippi, naar een schilderij van Wilhelm Lamprecht. Op de 2 cent bruinrood is de akkerbouw verbeeld. De afbeelding op de 4 cent oranje toont een indiaan op jacht om een buffalo neer te schieten met pijl en boog.

De afbeelding op de 5 cent blauw laat John Charles Frémont zien staande op een hoge rots in de Rocky Mountains. Hij was een Amerikaanse militair en droeg bij aan de onafhankelijkheid van Californië en Mexico. Waarschijnlijk was de rots waarop hij staat de later naar hem genoemde Fremont Peak met een hoogte van 4.188 meter in de Wind River Mountains.

Een bekend gezicht zoals dat geliefd is in Westerns, en colonne soldaten die een karavaan huifkarren begeleidt met kolonisten die naar het westen trekken. Mogelijk op de Oregon Trail, een route vanaf de Mississippi tot aan de monding van de Columbia River. Een route die in de 19^de eeuw vooral door pioniers werd gebruik die in het Westen een nieuw bestaan wilden opbouwen. De route was meer dan 3.400 kilometer lang en de reis duurde dan ook heel lang en was gevaarlijk vanwege de vele overvallen en ontberingen.

Dat de tocht via de Oregon Trail moeizaam was blijkt uit de afbeelding op de postzegel van 10 cent waarbij een paard voor een huifkar het niet heeft gehaald en is gestorven of stervende. Werkelijk een ramp voor de gezinnen die op weg waren naar het Westen. Overigens werden voor de tochten via de Trail nauwelijks paarden gebruikt maar ossen. In het begin kon een tocht wel zes maanden duren omdat de brede huifkarren, meest van het type Conestoga zoals afgebeeld, toen niet zo geschikt bleken. Later werden huifkarren gebruikt die meer dan drie meter lang waren en slechts één meter breed. Deze waren veel lichter en daarmee duurde de tocht vier tot vijf maanden.

Op de postzegel van 50 cent is een goudzoeker afgebeeld. In 1849 ontstond een ‘goldrush’ toen goud werd gevonden in een rivier in de bergen van San Francisco in Californië. Meer dan 300.000 mensen trokken naar het gebied om goud te zoeken en snel rijk te worden. In het begin was het goud gemakkelijk te vinden maar al snel moest de pikhouweel er aan te pas komen en werden mijnen aangelegd om diep door te dringen in de bergen. Vele verhalen vertellen, dat niet de goudzoekers rijk werden, maar wel de handelaren, de begrafenisondernemers, de kroegbazen en de huizen van vertier.

Een zwarte stier, de Black Bull, rent voor de kudde uit. Eigenlijk een vreemd tafereel, want de afbeelding is ontleend aan een schilderij vervaardigd door John A. MacWhirter met de titel ‘Western Cattle in Storm’. Het schilderij stelt een kudde voor in de Schotse Hooglanden! Hij schilderde dit werk in een kleine boerderij in de buurt van het Schotse Callender. De oorspronkelijke titel van het schilderij was ‘The Vanguard’ en was o.a. afgebeeld op een kalender van een Amerikaanse uitgeverij die dit zonder toestemming van de kunstenaar had overgenomen. Het copyright bestond toen nog niet. Op zijn beurt heeft de ontwerper van de serie postzegels de afbeelding eveneens overgenomen. Later is door de Directeur-generaal excuses aangeboden aan de schilder.

Als laatste de postzegel van 2 dollar. Hierop is afgebeeld de brug over de Mississippi die ligt in St. Louis. De verbinding tussen twee stadsdelen van St. Louis naar St. Louis, Illinous. De brug, ontworpen door James B. Eads (de brug is naar hem genoemd) werd geopend in 1874 en was toen de langste boogbrug ter wereld. Over de brug liep een verkeersweg en een spoorlijn. En of de brug met die grote boog wel werd vertrouwd door de bevolking? Om te bewijzen dat de brug veilig was werd op 14 juni 1874 een olifant van een toevallig passerend reizend circus over de brug geleid, zonder problemen! En of dat niet voldoende was reden twee weken later 14 stoomlocomotieven over de brug. De brug bestaat nog steeds.

En hoe ging het met de verkoop van de postzegels? De serie kwam veel te laat uit, namelijk twee weken nadat de Wereldtentoonstelling was geopend. Maar wel of geen verzamelaar, de serie werd prachtig gevonden en de verkoop liep gesmeerd. Thans is de serie, vooral de hoge waarden, een gezocht item waar veel geld voor wordt betaald om op te kunnen nemen in de verzameling. Maar ik denk dat de meeste verzamelaars van de postzegels van de USA die hoge waarden missen, veel te kostbaar! Heeft u de serie in uw verzameling of enkele zegels daaruit? Of heeft u wellicht de herinneringsuitgifte van 18 juni 1998 waarbij de zegels in de oorspronkelijk bedoelde tweekleurendruk zijn uitgegeven?

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Nederland • Verenigde staten • Bruggen

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(2 stemmen, gemiddeld: 5,00 uit 5)

Laden...