Tot voor kort was ik niet bekend met het hondenras Saluki, totdat ik via een opvangorganisatie een hond kreeg toegewezen om voor te zorgen voor de tijd dat er nog geen baasje was gevonden. Hij was moeilijk te plaatsen omdat hij steeds wegliep bij de gezinnen waar hij verbleef. Zo had hij al een aantal baasjes gehad in Nederland die uiteindelijk allemaal tot dezelfde conclusie kwamen: deze hond volgde zijn instinct te veel.
Gerelateerde artikelen
Deze hond hebben we precies twee maanden gehad als gastgezin, waarna we besloten om hem bij ons te houden. Tim, zoals we hem noemen, komt uit Turkije en was vroeger een vaste gast op een terras waar veel toeristen hun maaltijd nuttigden.
Op gegeven moment was de restauranteigenaar het gebedel van de hond zat en reed hem naar een nabijzijnd bos om dit probleem op te lossen.
Toen hij uit de bossen werd gered woog Tim de hond amper 15 kilo en was hij al zijn vacht verloren door ondervoeding.
Ik heb in de loop der jaren aardig wat ervaring opgedaan met honden maar merkte aan deze hond dat hij toch iets anders was, al kon ik er niet echt mijn vinger op leggen.
Na wat onderzoek kwam ik erachter dat het een kruising was met een Saluki, ook wel Perzische windhond genoemd.
Achtergrond Saluki
Deze Sakuki windhonden staan bekend om hun katachtig gedrag en neiging tot weglopen dat is ook niet zo gek als je de oorsprong van dit hondenras wat beter kent.
Saluki’s werden door nomadische volken gebruikt als jachthond en werden zo van gebieden bij de Kaspische Zee tot de Sahara verspreid.
De farao’s jaagden met valken op hun pols en saluki’s aan de lijn, en in Egyptische graftombes zijn ook gemummificeerde saluki’s aangetroffen.
Postzegels met Saluki honden
Met zo’n geschiedenis kan het natuurlijk niet anders dan dat je een postzegel of wat op je naam hebt.
Veel gebieden in de omgeving van de Sahara hebben één of meer postzegels uitgegeven met dit hondenras waar ik ondertussen een groot fan van ben geworden.
Als je goed zoekt zul je zien dat deze hond op aardig wat postzegels is vertegenwoordigd.
Inmiddels woont mijn hond Tim ruim een jaar bij mij in huis en als ik mijn ogen samen knijp en door mijn wimpers heen naar hem kijk zie ik de Saluki die ik net beschreef…
Wanneer mijn ogen weer open doe zie ik de vuilnisbak die hij eigenlijk is. Maar hij is wel lief.
Reacties (0)
Schrijf een reactie
(registratie is niet nodig)