Het oorspronkelijke gebouw werd in opdracht van Keizer Wilhelm II ontworpen en opgetrokken ter nagedachtenis van zijn grootvader Wilhelm I, de stichter van het Duitse Rijk. Het neo-Romaanse ontwerp van Keulse architect Franz Schwechten werd uitverkoren en de eerste steen werd gelegd in maart 1891. Het werd een kerk met vijf torens waarvan de hoogste 113 meter hoog was, toen het hoogste bouwwerk in de stad. De kerk werd in 1895 ingewijd.

In de nachten van 18 en vooral 23 november 1943 vonden een zware geallieerd bombardementen plaats waarbij de kerk zeer ernstig werd beschadigd. Er was slechts een klein deel overgebleven, ongeveer de helft van het middenschip was totaal verwoest en van de toren was slechts een deel van 68 meter hoogte overeind gebleven. De toren kreeg al snel een bijnaam van de Berlijners: de holle kies. Tijdens en vlak na de Tweede Wereldoorlog deed de ruïne nog dienst maar de kerkgangers zaten meer in de open lucht dan beschut.

De ruïne bleef zo tot 1956 staan toen men besloot om de restanten of op te knappen of te slopen. Daartoe werd een wedstrijd uitgeschreven die gewonnen werd door architect Egon Eiermann. Hij wilde de ruïne eerst laten slopen maar daartegen kwam erg veel verzet. Dit had succes en besloten werd om de ruïne deel te laten uitmaken van de nieuwbouw van de kerk. De ruïne werd daarmee een monument ter nagedachtenis aan de Tweede Wereldoorlog.

Om de financiering rond te krijgen werd onder andere een serie van vier postzegels uitgegeven met een toeslag voor de restauratie van de kerk. De serie verscheen op 9 augustus 1953 naar ontwerp van Karl Goldammer. Op de twee laagste waarden werd de kerk afgebeeld van voor het bombardement en op de twee hoogste waarden het gebouw na het bombardement.

Tot de uitgifte behoorde een eerstedagenvelop beplakt met de serie maar ook met twee zegels uit de serie, de 10 en 20 Pfennig op afzonderlijke enveloppen.

De zegels werden ook voor bepaalde gelegenheden gebruikt, zoals de Duitse Evangelische Kerkendag in Hamburg die gehouden werd van 12 tot 16 augustus 1953.

Op 10 november 2011 werd door de Duitse Postdienst een postzegel uitgegeven ter gelegenheid van de inwijding van de nieuwe Kaiser-Wilhelm-Gedächtnis-Kirche, vijftig jaar daarvoor, op 17 december 1961. De zwaar beschadigde toren is goed op de postzegel te zien met daarnaast een nieuwe 58 meter hoge klokkentoren naar ontwerp van architect Egon Eiermann. Een achthoekige betonnen constructie ingevuld met heel veel gekleurd glas. Aan de andere zijde een achthoekig gebouw in dezelfde bouwstijl waarin de kerkdiensten worden gehouden. Het zonlicht geeft een prachtig effect door de ongeveer 20.000 gebrandschilderde ramen. De beide gebouwen hebben een bijnaam gekregen, de lippenstift (de toren) en de poederdoos (de nieuwe kerkzaal).

Wie de kathedraal in Coventry bezoekt kan een gelijke geschiedenis waarnemen. ook hier werd de oude kathedraal op 14 november 1940 door een Duits bombardement verwoest. De toren bleef echter gespaard. Bij de nieuwbouw van de kathedraal werd het oude, verwoeste gedeelte in het ontwerp opgenomen. De eerste steen van de nieuwbouw werd gelegd op 23 maart 1956 en de kathedraal werd op 25 mei 1962 ingewijd. Een geheel andere benadering voor de herbouw dan in Berlijn. Persoonlijk vind ik de nieuwe kathedraal van Coventry mooier dan die in Berlijn. Kent u beide gebouwen? En wat is uw mening daarover?

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch • Duitsland • Duitse rijk • Architectuur • Kerken • Tweede wereldoorlog

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(6 stemmen, gemiddeld: 4,50 uit 5)

Laden...