Dat de Indonesische postadministratie veel postzegels uitgeeft is bekend. En dat zo’n overvloed aan zegels nadelig kan zijn voor het verzamelen ervan is ook algemeen bekend. Toch trekken zich vele postadministraties zich daarvan niets aan. Men denkt dat de verzamelaars wel blijven kopen. En ook al wordt er soms steen en been geklaagd, de postadministraties hebben vaak gelijk!
Gerelateerde artikelen
Op 1 februari 1967 werd een serie van elf postzegels uitgegeven met afbeeldingen van muziekinstrumenten en op de achtergrond het eiland waar het betreffende muziekinstrument kon worden aangetroffen en bespeeld. Het waren blaasinstrumenten (Alat musik petik en Alat musik tiup), slaginstrumenten (Alat musik pukul) en snaarinstrumenten (Alat musik gesek). Sommige instrumenten waren een combinatie van blaas en snaar, enzovoorts. De serie was ontworpen door K. Risman Suplanto.
Op 1 maart 1967 kwam het tweede deel van de serie muziekinstrumenten in de verkoop. De eerste serie bestond uit tien waarden en de tweede uit vijf waarden. Een grote serie die daarnaast ook nog eens ongetand opdook. De laagste waarde, 0,50 Rupiah, verscheen in een afwijkende kleur: lichtgroen (hijau muda) en rood (merah) in plaats van donkergrijs en rood.
Van een postzegelhandelaar ontving ik jaren geleden een folder waarin hij enkele ‘zeer zeldzame misdrukken’ aanbood. Het waren zegels die pasten in mijn verzameling dus heb ik ze aangeschaft. Maar daarmee was deze serie niet aan het einde van het Latijn. Want in 1978 dook de serie plotseling weer op, nu als portzegels op alle waarden behalve de 0,50 Rupiah. Dat leest u in deel 2.
Reacties (1)
Ik klaag nog steeds heb mijn verzameling dan ook aangepast. Als je niet uit kijk ben je al snel tussen de € 1000 en € 2000 kwijt om alleen de nieuwe uitgifte bij te houden. Ook wij zijn een melkkoe.
Petet
Schrijf een reactie
(registratie is niet nodig)