Ze worden regelmatig aangeboden. Series zegels met de titel ´Hongeruitgifte Odessa 1922´. Zowel getand als ongetand. En voor welke prijzen? Ik heb ze gezien van € 6,50 tot € 15,- voor een serie ongetande zegels en € 10,- voor een getande serie. Soms staat bij de serie vermeld, dat het een zogenoemde particuliere uitgifte is, soms dat deze serie semiofficieel is, anderen zeggen weer dat het een fantasieproduct is, ofwel een Cinderella.
Gerelateerde artikelen
De meeste verzamelaars van Russische postzegels kennen deze serie wel. De vormgeving doet wel denken aan art nouveau of Jugendstil, maar die kunststroming liep van 1890 tot 1914. Tenminste, in West Europa. In Oost Europa ging deze stroming wat langer door. Waarom werden deze zegels uitgegeven? Tussen 1921 en 1922 leed de bevolking van Odessa vanwege een grote hongersnood. Dit was het gevolg van de burgeroorlog die toen in Rusland plaatsvond. Odessa was in 1918 de hoofdstad geworden van de onafhankelijke Sovjet Republiek Odessa. Maar in 1920 werd de stad bezet door het Rode Leger en de stad werd toegevoegd aan Ukraine.
Wat zeggen de catalogi over deze zegels? Duidelijke taal!
De catalogus van Zumstein uit 1964 (ik werk graag met oude catalogi, omdat er zoveel meer informatie instaat) noemt het ZWENDEL. En de Michel? Die houdt het op een particuliere uitgifte. Horen deze zegels dan wel thuis in een postzegelverzameling Rusland? Dat mag iedere verzamelaar voor zichzelf uitmaken!
Gerelateerde artikelen
Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Historisch
Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?
Kijk dan bij Collect Club.
(Breng als eerste je stem uit.)
Laden...
Reacties (4) Schrijf een reactie
@ Cees,
Uiteraard mag iedereen verzamelen wat hij wil. Je kunt een land verzamelen met als doel om het zo compleet mogelijk te krijgen. Je kunt ook verzamelen uit geschiedkundig oogpunt en dan zijn dit soort uitgiftes toch wel interessant. In de DDR werden bijv. ook heel veel goede doelen zegels uitgegeven die toch allemaal duidelijk bepaald gedachtegoed weergeven en daarom interessant. Ik neem ze dan mee in mijn verzameling. De ‘Jugendstil’ vind je toch ook nog wel na 1914, bijv. bij Nederlandse zegels. Ik vind deze zegels heel mooi en ben heel benieuwd waarom men zich de moeite gedaan heeft ze uit te geven. ‘Hongeruitgiften’ voorspellen niet veel goeds.
Er valt een vergelijking te maken met de in 1955 op het toneel verschenen postzegels van MALUKA SELATAN.Volgns de Filatelie enceclopedie verschenen er onder deze landsnaam 150 plaatjes zegels.De zegels zouden gebruikt moeten worden op de Molukse eilanden als de Molukken een onafhankelijke staat zouden worden.Een en ander liep echter anders.Een bekende postzegelhandelaar in New-York zag wel brood in speciale Molukse postzegels en liet via een tussenpersoon een opdracht tot drukken van deze zegels geven aan de staatsdrukkerij in Wenen, die probleemloos de order uitvoerde. Hoeel het ook hier zegels betreft , die nooit voor postale doeleinden zijn gebruikt zijn ze als curiositeit voor liefhebbers interessant om in een verzameling op te nemen.
@ Jos van den Bosch,
In je reactie heb je het over “zegels” en over “uitgeven”. Dat zijn 2 termen die op deze stukjes papier niet van toepassing zijn. We zouden het kunnen hebben over cinderella’s, fantasieproducten, prentjes, zwendel of wat je ook wil, maar (post)zegels zijn het niet, en ze zijn ook nooit door een daartoe bevoegde instantie “uitgegeven”. Luidens een artikel in de Franse Timbroscopie halverwege jaren ’90 gaat het om maakwerk van een Parijse handelaar, die door het produceren van die stukjes papier begin jaren ’20 munt wilde slaan uit de verwarde toestand die er toen op postaal gebied in Rusland heerste. De burgeroorlog was volop aan de gang, en er waren weinig of geen betrouwbare bronnen over het al dan niet officiële karakter van postzegeluitgiften en opdrukken in dat reusachtige (ex-)tsaristische rijk. Dus heeft die brave man toen maar zelf wat tekeningetjes laten maken en drukken, en in getande en ongetande versie massaal op de filatelistische markt gegooid. Daar werden ze bekend onder de benaming die we in het artikel van Cees kunnen lezen. Aan de hongersnood van de bevolking van Odessa heeft onze weinig scrupuleuze commerçant dus een goeie boterham verdiend. Hoewel het dus geen postzegels zijn, zijn het in bepaald opzicht wél getuigen van hun tijd, en als dusdanig verzamelwaardig voor wie historische belangstelling heeft. Zelf hou ik ze bij als à coté bij mijn collectie Rusland, net zoals ik ook wat oude bankbiljetten, fiscale zegels, ansichten e.d.m. als tijdsdocumenten ter illustratie aan mijn landenverzamelingen toevoeg.
@ Patrick,
Helemaal mee eens. Ook helemaal mijn verzameltrant.Het is alleen niet Rusland maar Duitsland bij mij.
Schrijf een reactie
(registratie is niet nodig)