Een ijsbeer op de losse ijsschots, Verenigde Naties Genevè (1997) en een zegel uit 1995 van Groenland.

Ijsbeer, bedreigde diersoort

Door de klimaatverandering worden de ijsmassa’s steeds kleiner. Hierdoor kan de ijsbeer zijn jachtgebied steeds moeilijker bereiken. Bovendien vriest het water later dicht en smelt het ijs vroeger. Hierdoor wordt het jachtseizoen korter. De ijsberen kunnen dus verzwakt raken door voedselgebrek. De stijgende temperatuur van de aarde zorgt er ook voor dat er steeds vaker sneeuwholen instorten. De jonge ijsberen worden hierdoor bedolven onder de sneeuw en overleven dit meestal niet. Zoals op de website van WNF te lezen is, veroorzaken slinkende ijsmassa’s niet alleen op de Noordpool maar ook op de Zuidpool problemen. Het broedseizoen en de planning van de pinguïns komt in het gedrang. Meer informatie en mooie postzegels van pinguïns? Klik hier.

Een knuffelbeer zoals op deze zegel van Noorwegen (1996) of  een gevaarlijk roofdier zoals op de postzegel van Roemenië (2007)?

Kolossale knuffelbeer

Kolossaal ja, knuffelbeer nee. Ze zien er zo schattig uit, zeker een moeder met welpjes. Maar de ijsbeer is levensgevaarlijk voor mensen. Het is een van de weinige diersoorten die mensen als een prooi beschouwt. Een ijsbeer die wanhopig op zoek is naar voedsel zal er niet voor terugdeinzen om een mens te doden. Zeker in de zomer als het ijs smelt en sommige ijsberen naar het vasteland trekken, is er een grote kans dat ze mensen aanvallen. Behalve wanneer je een geweer hebt om ze af te schrikken, zul je niet van deze reusachtige beer kunnen winnen. Hij is niet alleen heel groot en zwaar (tussen de 300 en 600 kilo), hij kan ook heel snel rennen en is slim.

De oudste postzegel met een ijsbeer erop die ik vond, Canada 1953, en de nieuwste van De Verenigde Staten uit 2009.

Voeding en jacht

IJsberen zijn de grootste roofdieren op aarde. Het zijn vooral zeehonden waar ze opjagen. Je kunt het je bijna niet voorstellen, maar hun reukvermogen is zo goed dat ze hun prooi al op 30 kilometer afstand kunnen ruiken. Zelfs door de gaten in het ijs kan een ijsbeer ruiken dat er een zeehond in de buurt is. Hij wacht dan geduldig totdat er door zo’n ademgat een zeehond boven water komt en slaat dan toe. Een andere jachttechniek is dat hij de zeehonden besluipt wanneer ze op het ijs liggen. En hoewel de ijsbeer nogal log aandoet, kan hij een snelheid van 55 kilometer per uur halen wanneer hij achter zijn prooi aan moet. Naast zeehonden eet hij ook kleine knaagdieren, zeevogels en vis en in de zomer soms plantaardig voedsel zoals bessen en grassen.

Een mooie gedetailleerde postzegel uit 2009 (Hongarije) naast een eenvoudige uit 1966 (Bulgarije).

Gedrag

IJsberen leven meestal alleen, maar soms, op plaatsen waar veel voedsel is, in groepen. Ze zijn dan vrij tolerant, maar in de paartijd zijn mannetjes agressief tegen elkaar. De ijsbeer is overdag en ’s nachts actief en zelfs in de winter. Drachtige vrouwtjes houden een winterslaap. De andere ijsberen graven bij slecht weer vaak een tijdelijk hol of drukken zich tegen de grond. Ze worden dan bedekt onder een laag sneeuw, maar de ijsberenvacht is waterafstotend en met een dikke onderhuidse vetlaag houden ze hun lichaamswarmte vast.

Deze postzegel van Rusland (2006) vind ik prachtig en die van Polen uit 1978 erg aandoenlijk.

Voortplanting

De paringstijd is van maart tot juni, maar het embryo komt waarschijnlijk pas tot ontwikkeling in oktober of november. Hierdoor duurt de dracht 200 tot 250 dagen. Een drachtig vrouwtje overwintert in een sneeuwhol dat ze zelf graaft. In dit hol worden de jongen in december of januari geboren. Het zijn er meestal twee. Ze verlaten pas voor het eerst het hol als ze ongeveer drie maanden oud zijn. De mannetjes ijsberen worden gemeden omdat deze de welpjes kunnen doden. Het vrouwtje zorgt alleen voor haar jongen. Ze worden lang gezoogd en zijn pas na 24 tot 28 maanden onafhankelijk. IJsberen kunnen in het wild 32 jaar oud worden en in gevangenschap 42. Zal ijsbeertje Knut deze leeftijd halen?

Knut

Knut werd op 5 december 2006 in een dierentuin in Berlijn geboren en verstoten door zijn moeder. De in 2008 overleden Thomas Dörflein werd de vaste verzorger en opvoeder van het ijsbeertje. Nadat Knut in maart 2007 voor het eerst aan het publiek werd gepresenteerd, ontstond er een enorme mediahype en een golf aan merchandising. Knut heeft notabene een eigen website. Duitsland bracht in 2008 een postzegel uit ter ere van Knut en Azerbeidzjan een jaar eerder zelfs twee.

Lars de kleine ijsbeer

Zelfs Lars de kleine ijsbeer (Little Polar Bear) heeft een eigen postzegel. Zwiterland zette in 2008 dit aandoenlijke ijsbeertje op een postzegel. Lars  is een tekenfilmfiguur ontworpen door een tekenaar met een wel heel toepasselijke naam,  Hans de Beer. Het oorspronkelijke verhaal is al in 25 talen vertaald.  De verhalen van Lars zijn populair. Lars is geen held. In het leven zoekt hij zijn eigen weg. Daarbij mag hij best fouten maken. Niemand verwacht dat hij alles weet. Soms alleen, soms met een vriend beleefd hij allerlei verhalen. Het eerste prentenboek werd in 1987  in Zwiterland gepubliceerd. Daarna volgden er nog veel meer. In 2001 werd er zelfs een film over Lars gemaakt.

Aandacht voor de ijsbeer.

Canada besteedde in 1998 en 2003 ook weer aandacht aan de ijsbeer met deze postzegels. Wat mij betreft kan de aandacht niet vaak genoeg gevestigd worden op bedreigde diersoorten. Misschien een idee voor WNF; een serie persoonlijke postzegels met bedreigde diersoorten.

Kijk in onze catalogus voor meer postzegels
• Bulgarije • Canada • Duitsland • Noorwegen • Polen • Rusland • Verenigde staten • Verenigde Naties • Zwitserland • Beren

Nieuwsgierig naar de nieuwste postzegel- en postzegelproducten?

(2 stemmen, gemiddeld: 4,00 uit 5)

Laden...